Jaka emerytura z zagranicy?

Przypomnijmy. Koordynacja w zakresie emerytur to MIĘDZY INNYMI zliczanie czasu pracy za granicą do lat potrzebnych do emerytury w Polsce, i odwrotnie, czyli doliczanie lat przepracowanych w Polsce do lat pracy za granicą osobom, dla których prawo do emerytury jest uzależnione od udowodnienia okresów pracy (tzw. stare lub mieszane emerytury). Koordynacja obowiązuje w państwach Unii Europejskiej, Islandii, Liechtensteinie, Norwegii oraz Szwajcarii. Zasada sumowania okresów ubezpieczenia dotyczy zarówno pracowników, jak i osób pracujących na własny rachunek. O połączenie lat pracy w Polsce i stażu za granicą w ramach przepisów o koordynacji mogą ubiegać się osoby zamieszkałe w wymienionych państwach, które pracowały w Polsce oraz osoby, które - niezależnie od państwa zamieszkania – pracowały i w Polsce, i w tych krajach.

NA CZYM POLEGA SUMOWANIE?

To dodawanie do siebie wszystkich lat ubezpieczenia tak, by uwzględnić wszystkie lata pracy osoby starającej się o emeryturę. - Jeśli pracowałeś lub pracujesz poza Polską, w innych krajach Unii, twoja emerytura może przypominać składankę. ZUS zsumuje te okresy, które wypracowałeś za granicą – nawet jeżeli pracowałeś za granicą za krótko, by mieć prawo do emerytury „zagranicznej” – i doda do lat przepracowanych w Polsce – wyjaśnia Paweł Szkalej, rzecznik prasowy kieleckiego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Dla przykładu: Jeśli urodziłeś się przed 1949r i pracowałeś: 8 lat w Polsce, 8 lat w Norwegii, 6 lat w Szwecji i 3 lata w Danii. Ogólny staż ubezpieczeniowy to 25 lat. Zatem masz prawo ubiegać się o emeryturę za każdy przepracowany w danym państwie okres. Natomiast instytucja ubezpieczeniowa każdego z wymienionych państw ustali na podstawie własnego ustawodawstwa teoretyczną kwotę emerytury za zsumowane okresy ubezpieczenia. Następnie przyzna emeryturę częściową- proporcjonalną do faktycznego okresu ubezpieczenia, przebytego na terytorium danego państwa, to jest Polska 8/25, Norwegia 8/25, Szwecja 6/25 i Dania 3/25.

CO SIĘ SUMUJE?

Czas opłacania składek, zatrudnienia lub pracy na własny rachunek oraz okresy równorzędne, czyli w Polsce na przykład urlop macierzyński czy wojsko, jeśli są uznane przez ustawodawstwo państwa, w którym pracowałeś.

Okresy zamieszkania, jeśli w jakimś państwie uprawniają do świadczeń. Odpowiedni okres zamieszkania obowiązuje na przykład w Islandii, Holandii, Norwegii, Danii i Szwecji. - Staż pracy lub zamieszkanie w innych państwach członkowskich uwzględnia się tylko wtedy, gdy nie pokrywają się z polskimi okresami ubezpieczenia- tłumaczy Paweł Szkalej.