Kto może jeździć karetką za darmo, a kto nie?

Zgodnie z nią choremu, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym także lotniczego, do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej, który będzie go leczył i z powrotem w następujących przypadkach: jeśli chorego trzeba koniecznie natychmiast dowieźć do zakładu opieki zdrowotnej, a także w sytuacji wynikającej z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.

Bezpłatnie

Pacjentowi, także na zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje również bezpłatny transport środkami transportu sanitarnego, kiedy ze względu na chorobę narządu ruchu nie może on korzystać z transportu publicznego, aby udać się na leczenie do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej, który udzieli mu leczenia we właściwym zakresie, i z powrotem.

W innych sytuacjach na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego choremu przysługuje przejazd środkami transportu sanitarnego odpłatnie lub za częściową odpłatnością.

Odpłatnie

Ponadto poziom finansowania przejazdu środkami transportu sanitarnego w przypadkach niewymienionych w przepisach reguluje również Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego.

W niektórych przypadkach chory może liczyć na 40-procentowe dofinansowanie przejazdu środkami transportu sanitarnego. A są to sytuacje które dotyczą: chorób krwi i narządów krwiotwórczych, chorób nowotworowych, chorób oczu, chorób przemiany materii, chorób psychicznych i zaburzeń zachowania, chorób skóry i tkanki podskórnej, chorób układu krążenia, chorób układu moczowo-płciowego, chorób układu nerwowego, chorób układu oddechowego, chorób układu ruchu, chorób układu trawiennego, chorób układu wydzielania wewnętrznego, chorób zakaźnych i pasożytniczych, urazów i zatruć, wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych oraz gdy ze zlecenia lekarza wynika, że chory jest zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymaga pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych.