Moja i twoja tradycja, czyli rozważania o wielkości i długości [Felieton]

- Zagłębie to klub bez porównania z większą tradycją niż nasz - stwierdził na konferencji. Słowa pana Marka obruszyły niektórych kibiców Stali. Paru z nich zapowiadało „tradycyjną” metodę naprostowania trenerowi poglądów. Konkretne obiekcje trener usłyszał w sklepie, od niejakiego pana Kazimierza, sędziwego sympatyka biało-niebieskich.

- Zwrócił mi grzecznie uwagę, że tradycja dotyka ludzkich uczuć, a tego nie można wartościować. Zgadzam się całkowicie - powiedział na konferencji przed meczem z Lechią Gdańsk pan Marek, dodając, że się zwyczajnie przejęzyczył - chodziło mu o dłuższą tradycję Zagłębia, a nie większą, czyli w jakiś sposób lepszą od stalowskiej.

Też się zgadzam, że większe nie znaczy lepsze. Abstrahując od rzeczy oderwanych, takie pieczywo na przykład miewa dziś większe gabaryty od produktów sprzed dekad, a wciąż traci na wadze, jakości, kosztując za to coraz więcej. Wracając do poważnego meritum, nie byłbym sobą, gdybym nie zauważył, że klub z Sosnowca to rzeczywiście nieco inna półka w dziejach polskiej kopanej, aniżeli Stal.

Zagłębie powstało w 1906 roku i ma sporo więcej w tak zwanej gablocie. Przede wszystkim cztery Puchary Polski, cztery tytuły wicemistrza kraju i na dokładkę trzy trzecie miejsca. Na poziomie ekstraklasy zaliczyło 36 sezonów, a trzech jej piłkarzy zdobywało tytuł króla strzelców w elicie.

O dokonaniach Stali nie wspominam. Zakładam, że kibice wiedzą, ile sezonów grała na najwyższym poziomie, jakie najwyższe miejsce tam zajęła, w którym roku zdobyła Puchar Polski, kim był Jan Domarski czy Marian Kozerski. Jeśli ktoś nie wie, pasuje uzupełnić wiedzę. Szacownej 80-latce z Hetmańskiej będzie miło z tego powodu.