Morfologia krwi: co oznacza parametr P-LCR, kiedy należy go wykonać?

Skrót P-LCR na karcie wyników badania krwi oznacza jeden z parametrów opisujących zawartość płytek krwi. To jedno z badań niestandardowych, wykonywanych w celu dokładnego zbadania nieprawidłowości w morfologii krwi. Należy do tak zwanego układu płytkowego. P-LCR (platelet large cell ratio) opisuje konkretnie odsetek dużych płytek krwi (trombocytów). Nigdy nie wykonuje się go samodzielnie i nie interpretuje w oderwaniu od pozostałych parametrów układu płytkowego - PLT (badanie ilości płytek krwi w próbce), MPV (średnia objętość krwinek płytkowych), PDW (zróżnicowanie płytek krwi pod kątem ich objętości). Najczęściej wskazaniem do wykonania tego dodatkowego pobrania krwi i badań jest nieprawidłowa wartość parametru PLT, wchodzącego w skład podstawowego badania krwi. Gdy lekarz podejrzewa patologie związane z trombocytami krążącymi we krwi pacjenta, zleca rozszerzone badania.

Płytki krwi to element morfotyczny o strzępkowej budowie, niezawierający jądra komórkowego. Trombocyty biorą udział w procesie krzepnięcia krwi. Bez nich niemożliwe byłoby naprawianie ciągłości uszkodzonych tkanek.

Norma P-LCR mieści się w zakresie od 13% do 43%, a średnia wartość to 30%. Wraz z tym parametrem analizuje się także liczbę płytek krwi (prawidłowo 150-400 tys. na mikrolit) oraz średnią objętość płytek krwi (prawidłowo 9–14 fl).

Zbyt wysoka wartość P-LCR powiązana z podwyższonymi wartościami pozostałych parametrów związanych z układem płytkowym świadczy o istniejących nieprawidłowościach w procesach krwiotwórczych i wymaga dalszej diagnostyki. Zbyt wysoka wartość P-LCR może też być cechą indywidualną i nie stanowić powodu do niepokoju. Czasem jednak świadczy o chorobach, takich jak małopłytkowość immunologiczna (niszczenie przez organizm płytek krwi), anemia megaloblastyczna oraz nadczynność tarczycy.

Zbyt niskie wartości P-LCR występują bardzo rzadko i zazwyczaj są cechą charakterystyczną danej osoby, która nie powinna wzbudzać niepokoju. Jeśli nie występują z zaburzonymi wynikami innych badań, nie stanowią wskazania do dalszej diagnostyki.