Coś za coś

Salon pod gruszą

   Wy to macie dobrze - rzuciła Sprzedawczyni w stronę Gospodyni. - Nie dość, że wam Unia daje pieniądze, to jeszcze wszyscy was błagają, żebyście wypełnili potrzebne dokumenty. Urzędnicy jeżdżą od wsi do wsi i pomagają w papierkowej robocie, proboszczowie apelują, wójtowie przypominają, radio gada, gazety piszą... A efekt? Powiedzmy, że nie najlepszy.
   - Wie pani co?! Niech się pani nie obrazi, ale jak by mnie ktoś chciał dawać pieniądze pod warunkiem, że się trochę pomęczę przy wypełnianiu dokumentów, to naprawdę bym się nie zastanawiała, co mam robić. W końcu, ile czasu, w najgorszym wypadku, zajmuje przebrnięcie przez tę papierkową gehennę? Godzinę? Dwie? A niechby i pięć. To łatwo policzyć, ile w rezultacie dostanę za godzinę takiej pracy. Choćby to było kilka stówek, to i tak nieźle wyjdzie. Mnie by się na pewno opłacało... Tylko że mnie jakoś nikt nie chce do niczego dopłacać - stwierdziła rozgoryczona.
   - Ale za to pani też nie musi do niczego dopłacać ani nikt pani nie dyktuje, ile czego może na swoim polu uprawiać, ile sprzedać itd. Co miesiąc pensja leci - i tyle. A ja niby jestem na swoim, ale stale mi ktoś nos do tych moich garnków wtyka. Odkąd pamiętam, to mi czegoś zabraniano. A wcześniej - moim ojcom. Tyle sprzedać, tyle oddać, tyle zakontraktować. Ale im przynajmniej nikt nie kazał żadnej "biżuterii" krowom zakładać ani paszportów dla nich wyrabiać. Wszystko po to, żeby urzędnicy mieli co robić!
   To inna sprawa - mnie się to zresztą też nie podoba. Ale uważam, że jak coś dają, to trzeba brać. A jak znam życie, to za jakiś czas, jak się okaże, że ten czy tamten wreszcie dostał te dopłaty, a inni nie, to się w tym polskim piekiełku dopiero zacznie gotować! Ci, co nic nie dostali, będą zazdrościć, wyrzekać, jęczeć - jaka to też sprawiedliwość na tym świecie, a już nic nie wskórają.
   _Ja tam nie będę narzekać - zadeklarowała Gospodyni - bo papiery dawno oddałam..._BAR