Austria. Tylko w Wiedniu: Katedra Św. Szczepana

Katedra Św. Szczepana stoi na historycznym placu w sercu Wiednia. Na dzisiejszym placu Św. Szczepana archeolodzy odnaleźli późnoantyczne groby z IV. wieku. Początki katedry sięgają roku 1147, kiedy to poświęcono pierwszy kościół wybudowany w stylu romańskim. Rok ten jest uznawany za rok powstania katedry. W XIII wieku kościół został powiększony o drugą romańską budowlę. Z tego okresu zachowała się między innymi tzw. Brama Olbrzymów (Riesentor - główne wejście do świątyni), znajdująca się w zachodniej fasadzie katedry. W 1359 roku położenie kamienia węgielnego pod południową wieżę rozpoczęło rozbudowę kościoła w stylu gotyckim. Dzisiaj katedra mierząca łącznie 107 m długości i 34 m szerokości jest uważana za jedną z najważniejszych budowli dojrzałego i późnego gotyku środkowej Europy.

"Steffl" - jak nazywają katedrę wiedeńczycy, wyróżnia się potężnym spadzistym dachem zdobionym wzorem z kolorowych dachówek i samotnie stojącą gotycką wieżą południową. W swoim wnętrzu katedra kryje szereg dzieł sztuki, takich jak grobowiec cesarza Fryderyka III, bogato zdobiona późnogotycka kazalnica, gotycki ołtarz skrzydłowy z 1447 roku ("Ołtarz z Wiener Neustadt") oraz grobowiec księcia Eugeniusza Sabaudzkiego (1754). Ogromne wrażenie robi także bogata plastyczna ornamentyka, zdobiąca filary we wnętrzu i na zewnątrz kościoła. Adolf Loos określił wnętrze katedry Św. Szczepana jako "najbardziej uroczyste kościelne wnętrze na świecie" (w "Trotzdem"). Wokół tej monumentalnej budowli i jej historii narosły z czasem liczne legendy i mity.

Katedra Św. Szczepana jest symbolem Wiednia, a największy dzwon katedry - Pummerin - jego głosem. Jest zawieszony w wieży północnej i waży ponad 21 ton. Można go usłyszeć w najważniejsze święta kościelne i przy specjalnych okazjach, jak na przykład wybór papieża. Oczywiście także o północy w sylwestra, gdy na ulicach wokół katedry wiedeńczycy, tańcząc walca, witają Nowy Rok.