Hipochondryk Jędrzej bohaterem XII Miejskiego Dyktanda dla Dzieci i Młodzieży w Tarnobrzegu. Językowe zagwozdki jak zwykle na wesoło [FOTO]

Dyktando powróciło do Tarnobrzega po dwuletniej przerwie spowodowanej pandemią Covid-19, a zorganizowano je nieprzypadkowo 21 lutego. To właśnie tego dnia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego (Międzynarodowy Dzień Dziedzictwa Językowego), który ma w założeniu dopomóc w ochronie różnorodności językowej jako dziedzictwa kulturowego.

Organizatorem dyktanda jak zwykle była Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Tarnobrzegu. Na pomysł wysłania dyktandowego Jędrzeja do szpitala wpadła Justyna Uchańska z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Tarnobrzegu, później z polonistkami: Karoliną Kochańczyk-Sieroń i Marią Pałkus, we trzy opracowały tekst i najeżyły go pułapkami ortograficznymi.

Uczestników dyktanda przywitał Jacek Kulasa, dyrektor Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Tarnobrzegu, który życzył uczestnikom połamania piór. Podobnie zresztą jak prezydent Tarnobrzega Dariusz Bożek - patron honorowy dyktanda. W czasie przerwy, podczas której polonistki z tarnobrzeskich szkół sprawdzały dyktanda, chętni uczniowie, zajadając się pączkami wzięli udział w warsztatach dziennikarskich. W tym roku w jury zasiadły: Maria Pałkus (przewodnicząca), Irmina Wójcik-Gronczewska, Teresa Czech, Agnieszka Nakielska-Dydo, Katarzyna Dziuba-Owsianka, Barbara Tatar, Dorota Ziętek, Karolina Kochańczyk-Sieroń, Małgorzata Michalska, Joanna Kubacka, Małgorzata Zych, Beata Bednarska, Lidia Łaba, Renata Matusiak, Agata Tarnawska, Bożena Sikora, Dorota Paliwoda, Monika Kałucka-Bieniek, Małgorzata Lis, Katarzyna Chmiel i Ewa Brzyszcz.

Czytaj także:

Ostatecznie laureatami zostali:
Kategoria Szkoły Podstawowe klasy V i VI

1. Mateusz Krawczyński (Szkoła Podstawowa numer 10),
2. Chiara Avolio (Szkoła Podstawowa numer 4),
3. Emilia Smykla (Szkoła Podstawowa numer 4).

Kategoria Szkoły Podstawowe klasy VII i VIII

1. Szymon Jagusztyn (Szkoła Podstawowa imienia Małego Księcia),
2. Piotr Książkiewicz (Szkoła Podstawowa numer 10),
3. Oliwia Piwińska (Szkoła Podstawowa imienia Małego Księcia).

Kategoria szkoły średnie

1. Emilia Barnaś (I Społeczne Liceum Ogólnokształcące imienia Hetmana Jana Tarnowskiego),
2. Anna Szozda (Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. św. Jana Pawła II),
3. Aleksandra Mastalerczyk (Liceum Ogólnokształcące imienia Mikołaja Kopernika).

Mistrz Kaligrafii - Joanna Socha (Szkoła Podstawowa numer 4).
Mistrz ortografii w kategorii VIP - Marcin Radzimowski (Echo Dnia).

Nagrody laureatom wręczał Jacek Kulasa, dyrektor Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Tarnobrzegu.

Oto pełna treść dyktanda:
Szpitalna idiosynkrazja
Niewinne cmok, cmok, gadu-gadu, gul, gul z okazji czterdziestolecia Jędrzeja przedzierzgnęły się w ponadtrzyipółdniowe figle-migle wśród rejwachu winszujących.
Poharatana niepokojem dusza lubej Hortensji nie zdzierżyła tużpourodzinowej apatii, wewnętrznej schizmy i rzężenia w płucach swego oblubieńca. Zaledwie przebrzmiało jej stanowcze: „Niechybnie zbadać się trzeba!”, Jędrzej stanął w odrzwiach Wojewódzkiego Szpitala im. Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej. Parł dziarsko ku rejestracji, choć wszechpotężny niepokój wżerał się w jego jaźń. Żywego ducha wokół, a Weles i Higieja łypali złowróżbnie ze ściennych polichromii.
Ni stąd, ni zowąd wyrósł przed nim rdzawolicy konsyliarz o urodzie pół-Hindusa. Obok sunęło chwacko dwóch nieułomków pielęgniarzy. Z lekka drżący delikwent umknął chyżo w naprzemianległy kąt antyseptycznej izby przyjęć. Skoczył obunóż na krzesło, mamrocząc pod nosem ecie-pecie i inne abrakadabry. Wtem usłyszał słodko brzmiący falset eskulapa spod Aszchabadu o huculsko-abchaskich korzeniach:
- Ahmed badać będzie. Nie bać się trzeba.
„Ani się waż, ty rozzuchwalony neobehawiorysto!” - krzyknął rozsrożony Jędrzej, któremu w malignie strachu ów następca Hipokratesa jawił się jako szalbierz ze średniowiecznych inkunabułów. [- Ani się waż, ty rozzuchwalony neobehawiorysto! - krzyknął rozsrożony Jędrzej (...)]
Sanitariusze, nie handrycząc się i nie zważając na pogróżki, unieruchomili chude pęciny pacjenta.
„Synowie barbarii!” - rzęził chory, hiperwentylując, gdy podczas iniekcji staza wrzynała mu się w chudy muskuł, a jego aichmofobia się intensyfikowała. [-Synowie, barbarii – rzęził (...)]
„Ani chybi histeryk!” - żachnął się aszchabadzki medyk, aplikując relanium w obnażony pośladek Jędrzeja. [-Ani chybi histeryk – żachnął się (...)] Po morfologii, tomografii i encefalografii, osłuchawszy go na wskroś i na wspak, na przemian, na skos i na opak, wydano ostateczną epikryzę: postępująca hipochondria i omamy hipnagogiczne – skutek bliskiego spotkania z bachantkami i Bachusem. Ot, metryka.