Historia o tym, jak Zenek Martyniuk posłużył do utrzymania w tajemnicy podróży Bidena

Zastanawiałem się też, jak pewnie wielu z nas, jak dokładnie wyglądała owa podróż: kiedy Biden wyleciał z Waszyngtonu, dokąd prezydencki samolot go ostatecznie dostarczył, w jaki sposób i kiedy amerykański prezydent dotarł do Kijowa.

Dziś już, również z informacji przekazanych przez i.pl, wszyscy wszystko mniej więcej wiemy, ja natomiast, opierając się na wcześniejszych podróżach zachodnich polityków na Ukrainę, domyślałem się, że prezydent wylądował w Rzeszowie, z Rzeszowa błyskawicznie dotarł do Przemyśla, tam przesiadł się do specjalnego pociągu do Kijowa, no i po 9 czy 10 godzinach znalazł się na miejscu. Powiem więcej.

Znając mniej więcej organizację wcześniejszych wizyt, domyślałem się też, że Biden przyleciał do Polski pod wieczór i tego samego wieczoru, możliwe że ok. godziny 22, rozpoczął ostatni etap swojej podróży pociągiem z Przemyśla do Kijowa.

Cieszy mnie więc bardzo ów przebieg zdarzeń, co nie zmienia faktu, że widzę też bardzo wyraźnie, jak wielu z nas, z powodu tego, co się stało, zwyczajnie cierpi. Oni oczywiście zdecydowanie bardziej woleliby, żeby organizacją owego ostatniego etapu podróży zachodnich prezydentów, premierów czy ministrów na Ukrainę zajmowali się Niemcy lub Francuzi. Skoro jednak między innymi ze względów geograficznych jest to niemożliwe, to pozostaje już tylko wspomniany smutek.

Są też jednak i tacy, którzy zapewne tylko po to, by z rozpaczy nie oszaleć, uznali, że wizyta Joe Bidena na Ukrainie jest dla niego jedynym powodem, by się ruszyć z Białego Domu, a Polska ze swoim „Dudusiem”, „Pinokiem” i „Kaczorem” to najwidoczniej tylko niepoważny i nic nieznaczący dodatek, którego z jakichś powodów nie udało się uniknąć.

Ale nie tylko to: z tego, co czytam w takich czy innych mediach, rozumiem, że wielu z nich jest szczerze przekonanych – podobnie zresztą było przy okazji podróży prezydenta Zełeńskiego do USA, Brukseli i dalej – że o dokładnych planach Bidena Polska nie miała pojęcia i na parę godzin teren między Rzeszowem i Przemyślem został wyłączony spod polskiej jurysdykcji, a polskie władze zostały poinformowane, że mają się nie wtrącać do tego, co robią dorośli. Wiem, że to brzmi jak żart, ale zapewniam, że również i takie głosy wielokrotnie się pojawiały.

Na tę okoliczność mam do opowiedzenia, moim zdaniem, historię niezwykle interesującą i zmieniającą naszą perspektywę oceniania tego co przed nami, w sposób absolutnie jednoznaczny. Otóż nie wiem, czy Państwo wiedzą, ale jakiś tydzień temu lokalne media poinformowały, że w dniu 19 lutego na Rynku w Przemyślu odbędzie się wielki koncert Zenka Martyniuka. Ponieważ Przemyśl to poniekąd moje miasto, wiadomość ta mnie zainteresowała i w niedzielę wieczorem rzuciłem nawet okiem do internetu, by z pewnym rozbawieniem ujrzeć dziesiątki tysięcy fanów artysty wypełniających przemyski Rynek wraz z przylegającymi do niego uliczkami.

Nie wiem, jak długo trwał ów koncert, nie wiem też dokładnie, kiedy się zaczął i kiedy się skończył, wiem natomiast, że to był mniej więcej ten czas, kiedy Joe Biden na przemyskim dworcu wsiadał do czekającego na niego specjalnego pociągu, by się udać na Ukrainę. Wiem też z najwyższą pewnością, że kiedy na przemyskim Rynku rozbrzmiewały słowa „Przez te oczy zielone oszalaaaaałem”, zarówno ów piękny dworzec, jak i jego okolice, były całkowicie opuszczone, a mieszkańcom Przemyśla ani w głowie było zastanawiać się, co słychać u Joe Bidena. I informacja, jak najbardziej radosna, jest taka, że tak właśnie miało być.

A zatem, już na sam koniec, mam wiadomość dla tych wszystkich nieszczęśników, którzy dla swojej głupiej satysfakcji gotowi by byli Polskę najpierw spalić, a potem pozostały po Niej popiół wetrzeć głęboko w piach. Możecie już przestać. Z tego nic już nie będzie. Nadszedł bowiem dla Polski czas, kiedy bez Niej nie ma już nic i już nigdy nic nie będzie. Nie daliście rady i dziś już tylko jesteście śmieszni.