Około pięćdziesięcioosobowy pochód wyruszył z Bazyliki Konkatedralnej, w której wcześniej odprawiono Mszę Świętą w intencji Witolda Pileckiego. Na cmentarzu komunalnym w Stalowej Woli przy Mauzoleum złożono kwiaty i zapalono znicze.
Raz sierpem, raz młotem
Po drodze skandowano hasła: „Cześć i chwała bohaterom”, „Pileckiego pamiętamy, komunistom żyć nie damy”, „Nasza krew, nasza wolność”, „Raz sierpem raz młotem czerwoną hołotę”, „Nie ma miejsca dla czerwonych”. Organizatorami marszu były Obóz Narodowo-Radykalny i Młodzież Wszechpolska.
Fragment kroniki
Jeden z uczestników odczytał fragment kroniki Witolda Pileckiego: „Widziałem mężczyzn, którzy niby są wierzący a wstydzą się wyraźnie przeżegnać i robią coś w stylu namiastki znaku krzyża. Jest to doskonały przykład psychozy wstydu i lęku żeby jakiś bałwan z tłumu, kolega nie wyśmiał”. Jak wyjaśniał w dzisiejszych czasach niektóre postawy są dla niektórych zbyt archaiczne. Są to: miłość do ojczyzny, narodu, identyfikacja z własną kulturą czy religią. Niektórzy mają wyraźny problem z podkreśleniem, że jest się Polakiem albo katolikiem. Czasami zaakcentowanie naszych najwyższych wartości przychodzi nam z wielką trudnością. Nie lubimy przecież jak inni uważają nas za jakąś dziwaczną osobliwość.
- Raporty Pileckiego zawierają wielką mądrość, która jest nadal aktualna i może być dla nas przydatna. Jest to świadectwo człowieka, któremu udało się przejść przez piekło hitlerowskiego obozu. Dziś raporty tego człowieka, przemawiają do nas dwukrotnie: na płaszczyźnie historycznej i naszego człowieczeństwa - mówił jeden z uczestników Marszu.
Rotmistrz kawalerii
Witold Pilecki (1901-1948) – polski żołnierz, rotmistrz kawalerii. Był uczestnikiem kampanii wrześniowej 1939 roku i współorganizatorem podziemnej Tajnej Organizacji Wojskowej, która w 1943 roku została włączona do struktur Armii Krajowej. W 1940 roku, na rozkaz otrzymany od przełożonych, sprowokował swoje aresztowanie przez Gestapo i trafił do Auschwitz. W obozie przebywał do 1943 roku. Zagrożony dekonspiracją podjął udaną próbę ucieczki.
Następnie działał w Kedywie, czyli Kierownictwie Dywersji Komendy Głównej AK. Brał udział w powstaniu warszawskim, dowodził jednym z oddziałów zgrupowania Chrobry II. Po upadku powstania trafił do niemieckiej niewoli, przebywał w Lamsdorfie (Łambinowicach) i Murnau. Po zakończeniu II wojny światowej otrzymał przydział do 2 Korpusu Polskiego.
Skazany na śmierć
W grudniu 1945 roku wysłano go do Polski, by organizował podziemne struktury antykomunistyczne. Aresztowany 8 maja 1947 roku, torturowany i postawiony przed sądem pod zarzutem przygotowywania zamachu na życie wysokich funkcjonariuszy bezpieki. Skazany na karę śmierci i stracony 25 maja 1948 roku.
POLECAMY RÓWNIEŻ:
ZOBACZ TAKŻE: 60 SEKUND BIZNESU. O podziale płci wśród robiących karierę
Źródło:vivi24
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
