Moment zatrzymania Michała Krupy, pseudonim „Wierzba” i „Pułkownik”, poddał się dobrowolnie

Hołd Michałowi Krupie pseudonim „Wierzba” i „Pułkownik” oddali Stanisław Garbacz burmistrz Gminy i Miasta Ulanów oraz Magdalena Hasiak sekretarz Gminy.

Michał Krupa walczył w strukturach Narodowej Organizacji Wojskowej, był członkiem Oddziału Partyzanckiego „Ojca Jana”, którym dowodził Franciszek Przysiężniak. W oddziale służył do czasu jego rozbicia przez Niemców 27 grudnia 1943 pod Grabą.

Z Józefem Zadzierskim „Wołyniakiem” zaciągnął się do oddziału dyspozycyjnego Komendy Okręgu Rzeszów Narodowej Organizacji. Walczył z sowietami, kolaborantami i Ukraińską Powstańczą Armią. Po samobójstwie „Wołyniaka” pochował go na cmentarzu w Tarnawcu, obok grobu swojego ojca. Potem służył pod komendą Adama Kusza „Garbaty”. Jego oddział został otoczony i rozbity przez komunistów 15 sierpnia 1950. Michał był jednym z trzech partyzantów, którzy przebili się przez okrążenie. Ukrywał się w stodołach, bunkrach i lasach.

Został aresztowany 11 lutego 1959 roku przez Służbę Bezpieczeństwa w wyniku obławy we wsi Kulno. Poddał się dobrowolnie. Został skazany na karę dożywotniego więzienia. W wyniku amnestii wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Rzeszowie z 30 listopada 1959 roku, kara została złagodzona do 15 lat. Wyszedł na wolność w 1965 roku, po czym zamieszkał z rodziną Pityńskich w Ulanowie. Ożenił się z Janiną Tarnawską z Wólki Tanewskiej. Pracował w gospodarstwie rodzinnym. Zmarł 24 sierpnia 1972 roku. Został pochowany na cmentarzu w Ulanowie.

Oddział Adama Kusza „Garbatego” był jedną z ostatnich grup partyzanckich polskiego podziemia niepodległościowego. Rozpracowanie oddziału było jedną z najważniejszych operacji Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. W jej wyniku zginęło sześciu partyzantów. Pozostali ukrywali się, kilku aż do aresztowania lub samobójczej śmierci. Historia tego oddziału stanowi przykład losów żołnierzy niepodległościowego podziemia, którzy – ślubując walkę o wyzwolenie Ojczyzny pozostali do końca wierni przysiędze.