Odnowiony obraz świętego Bartłomieja wrócił do Zaklikowa

„Pełna konserwacja techniczna i estetyczna obrazu świętego  Bartłomieja w ołtarzu bocznym pod wezwaniem świętego Bartłomieja w kościele Świętej Trójcy w Zaklikowie” – tak brzmi tytuł zadania, które zostało wykonane. Całkowity koszt realizacji konserwacji wyniósł 16 tysięcy 549,65 złotych. Parafia otrzymała dotację od Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków z siedzibą w Przemyślu w wysokości 7 tysięcy złotych.

Obraz wrócił do miejsca, skąd został zabrany czyli do bocznego ołtarza. Na powitanie obrazu została 23 sierpnia odprawiona Msza święta z udziałem biskupa seniora Edwarda Frankowskiego, który poświęcił obraz. 24 sierpnia jest liturgicznym świętem świętego Bartłomieja. Jak zapowiedział proboszcz parafii świętej Anny ksiądz Michał Mierzwa, dwudziestego czwartego dnia każdego miesiąca, z wyjątkiem miesiąca maja, października, listopada i grudnia, pół godziny przed Mszą świętą wieczorną będzie spotkanie na modlitwie do świętego Bartłomieja.

Jak nam powiedział zajmujący się historią Zaklikowa Sylwester Piechota, obraz i ołtarz są dziełami w stylu barokowym z początku XVIII wieku. Święty przedstawiony jest z atrybutami swojego męczeństwa: kordelasem (nożem) do zdzierania skóry i palmą męczennika w lewej dłoni. Na skórze spoczywa jego głowa, gdyż według tradycji został najpierw żywcem obdarty ze skóry, ukrzyżowany, a następnie ścięty. Przedstawiony więc jest jako "kefaloforos", czyli niosący swoją głowę, tak jak niektórzy święci, którzy ponieśli śmierć przez ścięcie (na przykład święty Dionizy). Takie przedstawienie świętego Bartłomieja jest dosyć rzadkie, gdyż najczęściej jest przedstawiany z kordelasem do zdzierania skóry oraz jako postać z widoczną tkanką mięśniową, ze skórą trzymaną w ręku - ale bez ściętej głowy. Na takiej skórze przedstawionej na fresku Sąd Ostateczny w Kaplicy Sykstyńskiej Michał Anioł umieścił swój autoportret.

Kaplica świętego Bartłomieja w kościele Świętej Trójcy w Zaklikowie wzniesiona została zapewne w połowie XVII wieku, przykryta sklepieniem kolebkowo-krzyżowym. Początkowo znajdował się w niej ołtarz Ukrzyżowanego Chrystusa, o którym pierwsza wzmianka pochodzi z 1682 roku ( Archiwum Metropolitalne w Krakowie).

W połowie XVIII wieku ołtarz Ukrzyżowanego Chrystusa zastąpiony zostaje ołtarzem z obrazem świętego Bartłomieja. Uzyskuje on nową, bogatą, późnobarokową nastawę z zachowaniem części elementów starego ołtarza, jak niszy w mensie w kształcie grobu (mensa to płyta, na ogół kamienna, stanowiąca wierzch ołtarza).

Obraz Ukrzyżowanego Chrystusa zawieszony zostaje na ścianie kaplicy, by ostatecznie trafić do kościoła Świętej Anny, gdzie znajduje się do dzisiaj. Fundacja ołtarza świętego Bartłomieja związana jest z rosnącym w siłę w połowie XVIII wieku cechem murarskim, gdyż ten święty jest także patronem tynkarzy.

Święty Bartłomiej Apostoł ma podwójne imię, ponieważ trzej Ewangeliści: Mateusz, Marek i Łukasz, nazywają go Bartłomiejem, a święty Jan – Natanaelem. W początkach Kościoła nie było pewności, czy chodzi o tę samą osobę. Dopiero od IX wieku na Wschodzie i od XII wieku na Zachodzie przyjęto, że jest to jedna osoba.

Imię Bartłomiej pochodzi z języka aramejskiego Bartalmaj i znaczy „syn Talmaja” lub „syn oracza”. Hebrajskie imię Natanael oznacza „Bóg dał”. Z Ewangelii świętego Jana dowiadujemy się, że Bartłomieja przyprowadził do Pana Jezusa Filip, dlatego też w spisach Apostołów jest umieszczany zaraz po Filipie.

O życiu świętego Bartłomieja Ewangelie milczą. Wymienia go jedynie święty Jan: kiedy po Zmartwychwstaniu ukazał się Pan Jezus swoim uczniom nad Jeziorem Genezaret, Bartłomiej był jednym z uczniów, którzy razem łowili ryby.

Tradycja natomiast mówi o tym, że święty Bartłomiej głosił Ewangelię w Indiach (Euzebiusz, święty Hieronim), w Etiopii (święty Rufin, Mojżesz z Herezmu) lub w Arabii Saudyjskiej (Pseudo-Hieronim). Jeszcze inni piszą, że wybrał sobie za teren nauczania Małą Azję, a potem Kraj Partów i Mezopotamię. Jednak na podstawie wcześniejszych źródeł przypuszcza się, że terenem działalności apostolskiej świętego Bartłomieja była Armenia. Tradycja podaje nawet, że miał nawrócić brata króla Armenii, Polimpiusza. Na rozkaz króla Astiagesa pojmano apostoła w mieście Albanopolis (dzisiaj Emanstahat) i ukrzyżowano, a potem ścięto. Podaje też legenda, że miał być w czasie mąk obdarty żywcem ze skóry. Jako przypuszczalną datę śmierci podaje się 70 rok.

Prawosławni greccy obchodzą uroczystość świętego Bartłomieja 11 lipca, Ormianie – 25 lutego i 8 grudnia, Etiopczycy – 18 lipca i 20 listopada, w Kościele rzymskim od VIII wieku – 24 sierpnia.
Świętego Bartłomieja obrali sobie za patrona rzeźnicy, garbarze i introligatorzy. Jest uważany za patrona bartników i tynkarzy, także górników, krawców, rolników, właścicieli winnic, piekarzy, pasterzy, siodlarzy, szewców, sztukatorów, a we Florencji – sprzedawców oliwy, serów i soli. Wzywany w przypadku chorób nerwowych, konwulsji i chorób skóry.