Poprosił Tomka o bułkę, a ten znalazł mu mieszkanie. Historia pomocy bezdomnemu wzrusza i daje nadzieję [VIDEO]

Zobaczył Adama, kiedy ten siedział przed drzwiami Galerii Grafica w Rzeszowie. Tą trasą chodzi na zakupy.

- Człowiek nie był nachalny ani pijany. Był trzeźwy, miły. Mijałem go kilkakrotnie. Pewnego dnia podszedłem i zapytałem, czy czegoś potrzebuje

- wspomina 28-latek.

Zaskoczyło go, że Adam nie chciał pieniędzy. Poprosił tylko o bułkę. Tomek zrobił mu małe zakupy spożywcze. Zanim je wręczył, zrobił im zdjęcie i wrzucił do sieci.

- Napisałem, że w Rzeszowie jest taki pan Adam, który potrzebuje wsparcia. I posypała się lawina chętnych do wsparcia - mówi mężczyzna.

Pomoc ruszyła tak ogromna, że Tomek założył dla pana Adama internetową zbiórkę. Planował uzbierać 500 zł.

- Chciałem, aby pan Adam mógł przez miesiąc codziennie jeść posiłki z restauracji - dodaje Tomek.

Po wpisie Tomka na grupie Sąsiedzi Rzeszów, ludzie wychodząc z zakupów w galerii handlowej, wręczali Adamowi całe reklamówki z jedzeniem. Na zrzutce uzbierano prawie 5 tysięcy złotych.

Z zawodu jest stolarzem. Miał dwie żony. Jedna z nich zmarła na raka. Ma córkę i syna. Trzy lata temu syn sprzedał jego mieszkanie, które ojciec na niego przepisał.

- Musiałem iść na ulicę - mówi. Dlaczego syn je sprzedał? - Nie podobała mu się dzielnica - twierdzi pan Adam.

Syn kupił sobie kawalerkę w ładniejszej części Rzeszowa. Miejsca dla ojca już tam nie znalazł.

- Z tego, co słyszę, dużo ludzi ląduje na ulicy czy pod mostem, właśnie taki sposób - dodaje pan Adam.

Zaznacza, że nie zaczepia ludzi i nie żebrze: - Siadam sobie na takiej rurce wzdłuż parkingu przy galerii, a ludzie sami podchodzą.

Mimo ciężkiej sytuacji i smutnych doświadczeń, nigdy się nie załamał.

- Nie wolno się poddawać i popaść w alkoholizm. Inni bezdomni użebrzą pięć złotych i kupują najtańsze wino. Piją, zamiast kupić sobie bułkę

- opowiada mężczyzna.

Ma 300 zł emerytury, za które próbuje przeżyć przez cały miesiąc. Ubrania i jedzenie miał dzięki rzeszowskiemu Stowarzyszeniu Zupełne Dobro. Przez kilka lat spał kątem u znajomego na rozkładanym materacu. Niezupełnie za darmo - dokładał się do czynszu i prądu. Jednak, kiedy gospodarz przeszedł na emeryturę, między współlokatorami przestało się układać. I Adam musiał się wyprowadzić.

- Teraz pan Tomek pomógł mi znaleźć kąt do spania. Wyszukał pokój na Zalesiu w dużym domu jednorodzinnym. Przynajmniej teraz człowiek się położy spokojnie, bez nerwów - cieszy się pan Adam. - Dobrze, że są tacy ludzie, którzy chcą komuś pomóc - podkreśla.

- Ogłosiłem w Internecie, że poszukuję mieszkania. Nie ukrywam, ciężko było znaleźć pokój dla pana Adama. Właściciele niechętnie chcą przyjąć osobę z ulicy. Zgłosiła się pani Barbara, która zaoferowała pokój. Dzięki ludziom dobrej woli możemy go opłacić

- opisuje Tomek.

Pani Barbara sama potrzebuje pomocy. Od kilkunastu miesięcy zaczęła u niej postępować zaćma. Jeśli nie zrobi operacji w ciągu kilku miesięcy, może stracić wzrok.

Tomasz zapalił iskrę do działania. W domu na Zalesiu pojawiają się kolejni darczyńcy.

Kiedy odwiedzamy pana Adama w jego nowym mieszkaniu, przychodzą trzy rzeszowianki z wielkimi torbami darów. Przywiozły jedzenie, talerze, kosmetyki, ręczniki, płyn do prania, konserwy, a nawet czajnik bezprzewodowy. O potrzebującym dowiedziały się dzięki grupie na Facebooku. Chociaż przez pandemię koronawirusa wszystkim jest ciężko, kobiety nie wahały się ani chwili.

- Jeśli ktoś jest w potrzebie, to nie ma się nad czym zastanawiać - mówi rezolutna Weronika.

PRZECZYTAJ TEŻ: W Rzeszowie kobieta tonęła w Wisłoku. Pan Wiesław i pies Lukas uratowali jej życie

Przyjechała z mamą. Pomaganie innym nie jest jej obce. Aktywnie pomaga w akcjach organizowanych dla biednych przez dominikanów.

- Mocno się wzruszyłyśmy, kiedy z mamą przeczytałyśmy, jak ta pomoc zewsząd płynie - opowiada Weronika.

Pani Małgorzata przywiozła m.in. kawę z i tuńczyka prosto z Włoch. Wypytuje, czy coś jeszcze trzeba, czy jeszcze jakoś można pomóc. Mimo, że jest sama z dwójką dzieci, proponuje, że pana Adama zawiezie do lekarza czy urzędu, jeśli będzie taka potrzeba.

- Pomagam, bo jestem onkologiczna. Zostałam sama z rakiem. Nie pomogła mi rodzina, a obcy ludzie. Dlatego ja też obcym pomagam - wyznaje się pani Małgorzata.

Pan Adam dach nad głową ma zapewniony na najbliższe pół roku. Nie musi też martwić się o opiekę dentystyczną. Za darmo zaoferował ją jeden z rzeszowskich dentystów. Po świętach zacznie też pracę w ogródku u mieszkanki Rzeszowa. Za tydzień ma także wizytę u ortopedy. Trzy lata temu złamał nogę, schodząc do piwnicy. Od tego czasu chodzi o kuli.

Mimo dobroci ze strony obcych, syn pana Adama nie wspiera mężczyzny.

- Zadzwoniłem do syna i jak mu powiedziałem, że mi ludzie pomagają, to on mnie ostrzegał, żebym się nie dał nabrać. A ja mu na to, że jak nie uwierzę w ludzi, to nigdy nie znajdę mieszkania. Jego o to długo prosiłem. Przecież ma Internet. On na to, że to nie ma sensu, nikt mi nie wynajmie. Z własną rodziną się najlepiej wychodzi na zdjęciu

- kwituje gorzko pan Adam.

Pan Tomek chęć pomagania zawdzięcza rodzicom. Pochodzi z Łańcuta. Niedawno przeprowadził się do Rzeszowa. Remontował Domy Dziecka w ramach akcji „KolorujeMY”. Od kilku jest zaangażowany w akcję „Paczka dla Bohatera”.

- Myślę, że w te kilka dni, od kiedy wrzuciłem zdjęcie pana Adam do sieci, pomogło mu około 300 osób - wylicza 28-latek.

Jak reagują na to, co robi syn, jego rodzice? - Wspierają mnie. Uważają, że robię dużo dobrego.

Odzew akcji dał siłę obu bohaterom tej historii. Postawa Tomka daję wiarę w ludzi.

- Jestem pod Intermarche. Nagle przychodzi do mnie 6-letnia dziewczynka i daje mi 10 zł. Mówi: bo mamusia panu kazała dać. To jest bardzo ważne, pokazywanie dziecku, że trzeba komuś pomóc. Ja bym chętnie poszedł do roboty, ale mam chore nogi - tłumaczy pana Adam.

Te ostatnie dni zmęczyły pana Adama emocjonalnie. Wstając rano w poniedziałek, nie spodziewał się, jak bardzo odmieni się jego los w trzy dni.

- Trudno jest przyjmować pomoc, ale jak jest człowiek w potrzebie i są dobrzy ludzie, to trzeba ją przyjąć. I podziękować z całego serca - zaznacza pan Adam. - W tej chwili nie mogę narzekać na swój los. Jest naprawdę wspaniale - mówi pan Adam, nie mogąc powstrzymać łez.