Stalowa Wola. Rewelacyjny spektakl "Prorok Ilia" wystawił świeżo powstały Teatr „Ad hoc”. Zobacz zdjęcia

Jak doszukaliśmy się w różnych recenzjach, sztuka Tadeusza Słobodzianka mówi o tym, że dewocja zastępuje nie tylko zdrowy rozsądek, ale i chrześcijańskie cnoty. Tytułowym bohaterem jest Eliasz Klimowicz, który przed wojną działał na terenie Białostocczyzny. Zbudował cerkiew, pomagał ludziom i czczony jako prorok Ilja postanowił założyć Wierszalin -  nowe Jeruzalem. Wyznawcy proroka, zderzając się na co dzień z biedą i mając poczucie beznadziei, postanawiają ukrzyżować go, by Ilja dopełnił dzieło Chrystusa i zbawił świat. Jego ofiara ma być lekarstwem na wszelkie nieszczęścia, choroby, głód, słabe plony. Sztuka trafnie ukazała, że fanatyczna dewocja potrafi zastąpić nie tylko zdrowy rozsądek, ale i chrześcijańskie cnoty.

Władysław Zawistowski pisze o sztuce: „Język, choć pełen wulgaryzmów i skatologii, jest językiem immanentnie poetyckim. Pomysł dramaturgiczny - grupa chłopów postanawia ukrzyżować mniemanego Mesjasza, by po raz drugi zbawić upadający świat - szalenie nośny. ( ... ) historia ich wędrówki z krzyżem, pod którym najdosłowniej upadają - to najprawdziwsze współczesne misterium, w którym samo-poświęcenie miesza się z rozpustą, naiwność z brutalnością, ekstaza z prymitywizmem. Jak to w świecie, "że i ni żyć na nim, bladź, ni umierać". Napisałem, że jest to współczesne misterium, a przecież "Rzecz dzieje się na początku lat trzydziestych w sokólskim powiecie". No właśnie - w złotych latach Skamandrytów, czasach "Qui pro quo", krótko przed debiutem Gombrowicza( ... ). W tym samym kraju, gdzieś na linii kolejowej Warszawa - Wilno - Leningrad.

Tadeusz Słobodzianek to wybitny dramatopisarz współczesny, reżyser, współzałożyciel Towarzystwa „Wierszalin"; znany też jako krytyk teatralny, piszący pod pseudonimem Jan Koniecpolski. Autor sztuk: Car Mikołaj, Obywatel Pekosiewicz, Turlajgroszek, Merlin, Kowal Ma/ambo i oczywiście Prorok Ilja. Jest laureatem nagrody Kościelskich (polski "Nobel" dla pisarzy przed czterdziestką), Paszportu "Polityki" w 1993 r.

Maria Bembenek sięgnęła po sztukę, która miała premiery w teatrach w Warszawie i Łodzi z udziałem wybitnych aktorów (Andrzej Seweryn) i reżyserów (Mikołaj Grabowski) oraz w Teatrze Telewizji.

W spektaklu wystawionym w Spółdzielczym Domu Kultury występują (według alfabetu): Leszek Baran, Agata Bułak, Tomasz Gotkowski, Małgorzata Jarocka, Bartłomiej Kotwica, Ewa Krukowska, Jacek Marchewka, Anna Nemeczek, Paweł Rzeźnik, Vasyl Shets i Stanisław Tunia. Żywą muzykę zapewnia akordeonista Witold Kurzydło. Powstało niezwykle dynamiczne przedstawienie, w większości wykrzyczane, ale na wysokim poziomie artystycznym. Reżyser miała świetny pomysł, rozgrywając akcję na widowni (nie na scenie), w otoczeniu widzów, z których część siedzi na… scenie.