Stalowa Wola. Uroczystości w 78. rocznicę poświęcenia lasowiackiego kościoła świętego Floriana

Msza święta zostanie odprawiona w lasowiackiej oprawie. Społeczność Klastra Lasowiackiego w darze dla parafii przygotowuje na tę szczególną okazję wyszywany regionalnymi motywami obrus na ołtarz wykonany przez Zofię i Anitę Rybę ze Spółdzielni Socjalnej Łęgowianka. Liturgii towarzyszyć będzie również piękna oprawa muzyczna w wykonaniu Grupy Wokalnej Pałacyk Michla oraz Kapeli Lasowianka.

Po Mszy świętej na koncert „Pieśni lasowiackie” zapraszają jego twórcy: Aleksandra Kopp, Magdalena Drozd i Edward Horoszko. Po raz pierwszy usłyszymy nowe opracowania odnalezionych w archiwach pieśni dawnych mieszkańców Puszczy Sandomierskiej.

Kościół pod wezwaniem świętego Floriana w Stalowej Woli posiada niezwykłą historię, która ma swój początek w 1802 roku we wsi Stany w gminie Bojanów. Pierwsze prawie półtora stulecia ubogo, lecz sumiennie służył mieszkańcom zakątka lasowiackiego matecznika. Budowla posiada konstrukcję zrębową, nie jest orientowana, zbudowana z drewna sosnowego. Jej prezbiterium jest mniejsze od nawy, i zamknięte jest trójbocznie, przy nim znajdują się dwie boczne zakrystie. Od frontu nawy znajduje się kruchta. Świątynia nakryta jest dachem dwukalenicowym, złożonym z gontów. Na dachu znajduje się sześcioboczna wieżyczką na sygnaturkę. Jest ona zwieńczona baniastym blaszanym dachem hełmowym z latarnią. Kościół jest otoczony zamkniętymi sobotami. Wnętrze jest obite boazerią i jest podzielone dwoma rzędami słupów po dwie sztuki. Wnętrze jest nakryte płaskimi stropami z kasetonami. Chór muzyczny jest podparty czterema słupami z prospektem organowym. Ołtarz główny i dwa boczne reprezentują styl neobarokowy i zostały wykonane w XIX wieku.

Już na początku II wojny światowej lasowiacką wieś Stany, podobnie jak i cały region Puszczy Sandomierskiej, upatrzyli sobie Niemcy na poligon wojskowy do testowania rekiet. Wysiedlali mieszkańców, palili domostwa. Kościół sprzedany został na opał pewnemu piekarzowi. Intensywne zabiegi księdza Józefa Skoczyńskiego oraz mieszkańców nowo powstałego osiedla doprowadziły w 1943 roku do przeniesienia go do okupowanej Stalowej Woli, gdzie został przywitany z niebywałym entuzjazmem.

We wrześniu 1943 roku zaczęto furmankami przewozić elementy kościoła. Prace trwały sto dni. 12 grudnia 1943 roku kościół został poświęcony i otrzymał tytuł świętego Floriana, patrona hutników (w Stanach nosił tytuł świętego Jana Gwalberta).

12 grudnia 1943 roku w pierwszym stalowowolskim kościele odprawiona została msza święta. Tym samym zyskał on tytuł „matki” wszystkich kościołów stalowowolskich zbudowanych na pierwotnym obszarze miasta.

Od tamtej pory drewniana świątynia wraz z dzwonnicą, rówieśniczką kościoła, jest wyspą przeszłości otaczaną wraz z upływem lat przez betonową zabudowę wypełniającą przestrzeń wokół.

Kościół św. Floriana jest autentycznym wytworem rodzimej, lasowiackiej tradycji, miniskansenem tradycyjnego budownictwa sakralnego. Świątynia tym samym zakotwicza Stalową Wolę w dziedzictwie Lasowiaków.