Światowy Dzień Chorego. Kilkaset laurek od dzieci dla pacjentów Szpitala Powiatowego w Nowej Dębie

Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Nowej Dębie od lat włącza się w akcje niesienia pomocy chorym i cierpiącym. Pracownicy szpitala organizują między innymi zbiórkę kartek z życzeniami, które trafiają na oddziały i tam przekazywane są pacjentom. Mają nadzieję, że ten drobny gest wywoła uśmiech i da wytchnienie w cierpieniu.

W tym roku do akcji przystąpiły: Przedszkole Nr 1 w Nowej Dębie, Przedszkole nr 5 im. Misia Uszatka w Nowej Dębie, Przedszkole nr 4 - Zespół Placówek Oświatowych w Nowej Dębie, Przedszkole Niepubliczne Krasnal, Niepubliczne Przedszkole Mali Odkrywcy w Chmielowie, Klub Osiedlowy Tarnobrzeskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Nowej Dębie.

Dziękujemy wszystkim placówkom za tak chętne włączenie się w akcję i za to piękne świadectwo uczenia najmłodszych wrażliwości na wszystkich ludzi potrzebujących pamięci, pomocy i wsparcia, zwłaszcza ludzi chorych. Pragniemy podziękować też wszystkim służbom medycznym oraz osobom, które niosą pomoc chorym i cierpiącym

- przekazali pracownicy szpitala.

Światowy Dzień Chorego ustanowiony został 30 lat temu przez Świętego Jana Pawła II. Jak co roku w ten dzień papież Franciszek, (wcześniej czynili to także jego poprzednicy), wydał stosowne orędzie, którego myślą przewodnią jest cytat z Ewangelii Świętego Łukasza: Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6,36).

Papież Franciszek w swym orędziu zwrócił uwagę na Boga, który swoją ojcowską miłością obdarza nawet wtedy, gdy się od niego oddalamy, a jego miłosierdzie ma zarówno wymiar ojcostwa, jak i macierzyństwa, ponieważ troszczy się o nas z siłą ojca i czułością matki. Papież nie zapomina też o lekarzach, pielęgniarkach, diagnostach laboratoryjnych, osobach asystujących w leczeniu i opiece nad chorymi, wolontariuszach, wszystkich tych, którzy poświęcają swój czas cierpiącym.

Wspomina, że ich służba, pełniona z miłością i kompetencją, wykracza poza granice zawodu, aby stać się misją i dodaje: „Bądźcie świadomi wielkiej godności waszego zawodu, a także odpowiedzialności, jaka się z nim wiąże”. W każdym podejściu terapeutycznym nie można pominąć wsłuchiwania się w głos pacjenta, jego historii, lęków i obaw. Nawet wtedy, gdy nie można wyleczyć, zawsze można otoczyć opieką, pocieszyć, sprawić, by pacjent poczuł bliskość świadczącą o zainteresowaniu osobą bardziej niż jego chorobą.