Młodzi, zgromadzeni pod pomnikiem patrona szkoły, mieli okazję do głębszych refleksji - co dzisiaj znaczą słowa króla: "Walczymy za naszą ojczyznę i za chrześcijaństwo. Walczymy nie dla cesarza lecz dla Boga!". Dla człowieka wiary, jakim był Sobieski, odpowiedź była prosta - Bóg zwyciężył.
Rok 1683. Stambuł. Zapadają decyzje o wojnie z Austrią. Cesarz Leopold I (niezbyt entuzjastycznie nastawiony do Jana III Sobieskiego) znajduje się w obliczu śmiertelnego zagrożenia. Śle poselstwo do Polski z ostrzeżeniem: - Jeśli Wiedeń upadnie, armia Wielkiego Wezyra bez trudu dotrze aż do Morza Północnego, a potem także do Rzymu!
W połowie lipca 100 tys. żołnierzy tureckich oblega Wiedeń. Na odsiecz rusza Jan III Sobieski, który zostaje wodzem wojsk sprzymierzonych. Na wzgórzu Kahlenberg zajmuje najtrudniejsze prawe skrzydło. Późnym wieczorem rusza jego husaria oraz kawaleria wojsk sprzymierzonych. Polacy przełamują szyki obronne nieprzyjaciela, dosłownie je miażdżąc. Turcy w popłochu uciekają.
Wiedeń wita Sobieskiego jako wyzwoliciela. Chłodniej przyjmuje Polaków cesarz Leopold. Sobieski, dwa dni po audiencji, pisze do Marysieńki: "Stoimy tu nad brzegami dunajskimi jak niegdyś lud izraelski nad babilońską wodą, płacząc nad końmi naszymi i nad niewdzięcznością tak niesłychaną".
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
