Zgoda narodowa wreszcie nastała. Cieszmy się, rodacy!

W ostatnich dniach na polityków wylano hektolitry pomyj. Złodzieje, łajdaki, oszuści! – krzyczą wyborcy od lewa do prawa. Tylko dlatego, że w końcu postanowili dołożyć pieniędzy nie tylko ludowi. Nieładnie tak zazdrościć. Jak rząd dawał 500+ i 13 emeryturę, a sobie obniżał pensje, to było w porządku. Kiedy sobie chcieli dołożyć po te parę czy paręnaście tysięcy miesięcznie, od razu larum. Po ludzku mi wstyd za społeczeństwo. Czy to wypada, żeby dzieci posłów chodziły w znoszonych paletkach, a żony wiceministrów kupowały przejrzałe banany w Lidlu? Weźmy takiego ministra. Pracuje od rana do nocy, pochyla się z troską i powiedzmy sobie szczerze, klepie biedę. Zarabia mniej, niż prezydent Skarżyska. Garnitur przecież kosztuje, a głupio iść na spotkanie z Donaldem Trumpem w swetrze ze szmateksu. Żeby krytykować, trzeba mieć porównanie. Posłów, ministrów i innych VIPów jest w kraju mniej niż tysiąc. Co to za wydatek dla państwa, dać im porządne pensje? Co innego nauczyciele. Pełno ich w każdej gminie i tylko wołają – daj, daj! Naród się oburza - 18 tysięcy dla Pierwszej Damy? Za pięć lat milczenia? Wielu politykom wartałoby zapłacić i dwa razy tyle, żeby się nie odzywali. Że kryzys, pandemia, zarobki poobniżali? Trochę wiary. Jak rządzący będą syci, to lepiej im się będzie myśleć i na pewno wymyślą, jak i nam polepszyć los. Łatwo ich odsądzać od czci, ale pomyślmy. Dopiero co mieliśmy Polskę podzieloną. Ci źli, tamci dobrzy i na odwrót. Teraz klasa polityczna się pojednała. Odrzuciła spory i jak jeden mąż, poza niechlubnymi wyjątkami zagłosowała za podwyżką dla siebie i swoich partii (tu w grę nie wchodzą już tysiące, ale miliony). Nastała wyśniona, narodowa zgoda. Czy to nie jest warte każdych pieniędzy? A że potem się opozycja zreflektowała i senat powiedział „nie”? Spokojnie, w końcu zrozumieją, że to dla wspólnego dobra. A prezydent jak zwykle podpisze.