Pogrzeb Jerzego Połomskiego. Artysta spoczął w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Uroczystości pogrzebowe Jerzego Połomskiego rozpoczęła Msza święta w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie. Następnie urnę z prochami zmarłego przeniesiono na Cmentarz Powązkowski. Jerzy Połomski spoczął w grobie rodzinnym w Alei Zasłużonych.

Oprawę muzyczną pogrzebu zapewnił chór i orkiestra Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca "Mazowsze". W trakcie uroczystości wykonali Lacrimosę z Requiem d-moll Wolfganga Amadeusza Mozarta. Później nad grobem piosenkarza zaśpiewał Chór Mazowsza, z którym Jerzy Połomski często kwestował na rzecz Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Artystę pożegnali też mieszkańcy tego domu. Pogrzeb o charakterze państwowym odbył się w asyście Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego. Żołnierze uczcili zmarłego salwą honorową.

Podczas Mszy świętej ks. Andrzej Luter podkreślił, że słowami, które kojarzą się z piosenkarzem, są "piękno, radość, ciepło, profesjonalizm, elegancja, inteligencja, nienaganna dykcja, charyzma". – Muzyka z samej swej natury obdarzona jest przedziwną zdolnością zaspokajania duchowych modłów i pragnień wynikających z różnych sfer naszej osobowości. A więc pragnienie przeżywania oczarowań, radości, tęsknot, ujęcie ekstaz, bólów, smutków. Może zaspokajać gorący głód piękna zmysłowego i chłodny głód piękna umysłowego. Jerzy śpiewał, ale też mówił o tym, że kiedyś wierzył w moc pieśni, że może świat dzięki nim zmieni się choć trochę, zmieni swoje złe zwyczaje, może nawet odrzuci przemoc – wspomniał.

Dodał, że Jerzy Połomski "wierzył w to, kiedy śpiewał o miłości, marzeniu, cichej codzienności, radości, samotności, którą trzeba pokonać". – Po latach, jak mówił, zrozumiał, że to były złudzenia, na których osadził się gruby kurz, ale repertuaru nie zmienił. Złudzenia stracił, ale przecież pragnienia ludzkie pozostają takie same. A więc śpiewał ciągle o tym samym - o miłości, marzeniach, radości, codzienności, samotności. I całe sale śpiewały z nim. Ludzie pragnęli choć na chwilę oderwać się od szarej rzeczywistości, bo on niósł ze sobą piękno – zwrócił uwagę ks. Luter.

List do uczestników uroczystości wystosował prezydent Andrzej Duda. Odczytał go społeczny doradca prezydenta Tadeusz Deszkiewicz.

"Był wielkim gwiazdorem estrady, a jego przeboje na trwałe zapisały się w pamięci wielu pokoleń Polek i Polaków. Obdarzał radością i wzruszeniem. Jego wspaniały głos, talent interpretacyjny oraz promienna osobowość rozświetlały nasze dni. Piosenki i ballady śpiewane przez Jerzego Połomskiego pozostaną z nami na zawsze i stanowią nieodłączną część polskiej kultury" – napisał prezydent.

"Wsłuchani w ciepły baryton piosenkarza, na ogół mało wiedzieliśmy o jego niełatwej biografii. Obok uznania i uwielbienia polskiej publiczności zdobył także sławę międzynarodową" – zaznaczył prezydent.

Wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego Wanda Zwinogrodzka odczytała z kolei list szefa MKiDN Piotra Glińskiego. Wicepremier podkreślił w nim, że "żegnamy dziś nie tylko ikonę polskiej muzyki estradowej, wybitnego piosenkarza oraz aktora, ale też osobowość wielkiego formatu".

"Jerzy Połomski posiadał niezwykłą zdolność zjednywania publiczności w zachwycie i uznaniu dla swoich piosenek. Obdarzony wielkim talentem, sceniczną charyzmą i pięknym, barytonowym głosem, podziwiany był nie tylko w Polsce, lecz także poza jej granicami. Utwory takie jak 'Daj', 'Bo z dziewczynami', 'Moja miła, moja cicha', 'Nie zapomnisz nigdy' i wiele innych śpiewają już kolejne pokolenia" – zwrócił uwagę.

Gliński przypomniał, że artysta "z sukcesami występował na największych festiwalach w kraju oraz w Europie, Australii, na Kubie, a także w Kanadzie czy Stanach Zjednoczonych, gdzie wielokrotnie śpiewał w centrach polskiej kultury, przyjmowany z entuzjazmem przez Polonię". "Był laureatem wielu nagród i wyróżnień - aż trzykrotnie został uhonorowany przez mieszkańców Chicago tytułem najpopularniejszego piosenkarza Polonii amerykańskiej. Potwierdzeniem tych doniosłych dokonań było uhonorowanie artysty Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis" – dodał.

Według szefa MKiDN, Jerzy Połomski "pozostawił po sobie nie tylko bezcenny dorobek, który kształtował muzyczną wrażliwość, przynosił radość, a niejednokrotnie także ukojenie kilku generacjom Polaków".

"Pozostawił nam również świadomość, jak ważne jest pielęgnowanie zaniedbywanych dziś niekiedy cnót, takich jak skromność, szacunek i życzliwość. Jego obecność w polskiej kulturze to wyjątkowy dar, który na zawsze pozostanie we wdzięcznej pamięci ogromnych rzesz melomanów i dla wielu stanowić będzie źródło nieustającej inspiracji" – podsumował.

Urodzony we wrześniu 1933 roku jako Jerzy Pająk, Połomski rozpoczął swoją karierę w czasie studiów na Warszawskiej Szkole Teatralnej gdzie dostał się, gdy z powodu „niewłaściwego pochodzenia społecznego” nie pozwolono mu studiować architektury.

Choć po studiach trafił między innymi na deski stołecznego teatrów Buffo i Syrena, to jednak nie aktorstwo, a śpiewanie stało się jego sposobem na życie. Pierwszą płytę „Podwieczorek z piosenką” wydał w 1959 roku.

Jego najsłynniejsze utwory, które przyniosły mu sławę to „Cała sala śpiewa”, „Daj”, „Bo z dziewczynami” czy też „Komu piosenkę?”.

Śpiewał także stare przedwojenne polskie piosenki, jak również wydawał płyty z kolędami i pastorałkami. Nagrywał również duety z wieloma innymi polskimi artystami.

Był laureatem wielu polskich i międzynarodowych nagród, a także odznaczeń państwowych.

Jerzy Połomski zmarł 14 listopada 2022 roku. Miał 89 lat.

Ted