Fundacja ekologiczna Gaja już po raz 10 ogłosiła konkurs "Drzewo Roku". Resursa głosuje na Dąb Wolności. Głosuj i ty!

Celem konkursu jest zwrócenie uwagi na rolę drzew w naszym życiu, wzmocnienie świadomości społecznej w odniesieniu do środowiska, w którym żyjemy oraz wyłonienie najważniejszego, najciekawszego, najbardziej lubianego i cenionego przez społeczności lokalne drzewa w naszym kraju.

Dzięki inspiracji i ogromnemu wsparciu Ewy Głowackiej - Miejskiego Konserwatora Przyrody, Resursa Obywatelska zgłosiła do konkursu Dąb Wolności, którego 100 rocznicę posadzenia hucznie obchodziliśmy równo rok temu.

- Od 11 do 16 czerwca 2019 r. Resursa zorganizowała kilka imprez mających na celu przybliżenie mieszkańcom Radomia historii Jubilata oraz zwrócenie uwagi na najpiękniejszy pomnik przyrody naszego miasta - tłumaczy Jakub Mitek z Resursy.- W ramach projektu przygotowaliśmy m.in. spotkania przybliżające historię Dębu, wystawę prac studentów I roku Pracowni Multimediów Wydziału Sztuki Uniwersytetu Technologiczno- Humanistycznego zatytułowaną "Dąb Wolności", koncert pod Dębem formacji „Retro Brass Quintet” oraz nocną imprezę, podczas której wędrowaliśmy szlakiem radomskich pomników przyrody. Finał rajdu miał miejsce właśnie pod naszym Jubilatem.

Fundacja Gaja informuje, że do tegorocznej edycji plebiscytu napłynęło blisko 80 zgłoszeń. To znane i lubiane przez społeczności lokalne okazy przyrodnicze, a także ważne elementy naszej kultury i historii.

Jury konkursowe wyłoniło 16. finalistów, wśród których znalazł się radomski Dąb Wolności.

- Gorąco zachęcamy do wzięcia udziału w zabawie i oddanie głosu poprzez stronę drzeworoku.pl na najpiękniejsze drzewo naszego miasta- apeluje Resursa Obywatelska.

Laureatem plebiscytu zostanie drzewo, które zdobędzie największą liczbę głosów internautów. Będzie ono reprezentowało nasz kraj w konkursie europejskim Tree of the Year w 2021 roku.

Głosowanie trwa do 30 czerwca.

Przypomniana przez Resursę historia Dębu Wolności jest bogata.

Radomski Dąb Wolności posadzony został z inicjatywy miejscowej endecji. Uroczystość odbyła się w sobotę 3 maja 1919 r. Rozpoczęła się mszą św. kościele mariackim, odprawioną przez proboszcza radomskiego ks. Piotra Górskiego. W nabożeństwie uczestniczyło kilkanaście tysięcy radomian: młodzież szkolna, harcerze, cechy, organizacje społeczno-polityczne i zawodowe, włościanie, duchowieństwo, weterani powstania styczniowego – wszyscy ze sztandarami. Podczas mszy patriotyczne kazanie wygłosił ks. M. Glibowski. Następnie spod dzisiejszej katedry ruszył pochód, na którego czele szła słynna orkiestra kolejowa pod batutą Dominika Kozłowskiego. Przy śpiewie pieśni narodowych pochód dotarł na skwer przed budynkiem „Resursy”.

Do zebranych przemówili z balkonu dawnej siedziby loży masońskiej prezes Sądu Okręgowego Marcin Kaliszczak oraz członek Narodowego Związku Robotniczego Porębski. Na koniec dzieci szkół podstawowych, średnich i seminarium nauczycielskiego, przy dźwiękach hymnu narodowego, zasadziły drzewka: dąb i trzy lipy – symbolizujące zrastanie się ojczyzny z trzech zaborów.

Niestety, nieznani sprawcy już nocą z 4 na 5 maja zniszczyli wszystkie cztery drzewka. W mieście rozpętała się afera, o połamanie drzew posądzano m.in. członków PPS (której siedziba mieściła się wówczas w budynku „Resursy”).

Nikomu jednak nigdy nie dowiedziono winy sprawczej zniszczenia drzewek. Wkrótce Rada Miejska zobowiązała Magistrat do posadzenia nowych drzewek, co stało się najprawdopodobniej 21 lub 22 maja 1919 r. (już bez „oficjałki” – drzewa zasadzili pracownicy komunalni).

Sadzonki pochodziły ze szkółki przy ówczesnej ulicy Wysokiej (dziś ul. 25 Czerwca, Park „Leśniczówka”). Wkrótce okazało się, że jedno z drzewek (lipa) nie przyjęło się i uschło. Pozostałe zazieleniły się. Nie wiadomo kiedy dokładnie, ale na pewno jeszcze w okresie międzywojennym wycięte (a może ponownie zniszczone?) zostały pozostałe dwie lipy. Szczęśliwie przetrwał Dąb Wolności, który jedną z pierwszych decyzji Wojewody Radomskiego z 20 maja 1976 r. ustanowiony został pomnikiem przyrody (drzewo miało wówczas w pierśnicy 114 cm).

Jego ochronę prawną potwierdziły w późniejszych latach: Rozporządzenie Wojewody Radomskiego z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie uznania za pomniki przyrody; Rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia 19 lutego 2002 r. w sprawie wprowadzenia pomników przyrody oraz Rozporządzenie Wojewody Mazowieckiego z dnia 24 października 2008 r. w sprawie pomników położonych na terenie powiatu radomskiego.

Wkrótce po uznaniu za pomnik przyrody, w 60 rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, z inicjatywy majora Michała „Brzęka” Osińskiego, przed Dębem Wolności ustawiony został głaz z datą 2 listopada 1918 r., przypominającą, że Radom był wolny jako pierwsze miasto dawnej Kongresówki.

Przed świętem niepodległości w 2016 r. głaz, z inicjatywy władz miejskich, został odnowiony i posadowiony na granitowej płycie.

W listopadzie 2018 roku, w setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, pod Dębem ustawiono drugi głaz z pamiątkową tabliczką, na której wyryto: "Naród, który traci pamięć przestaje być Narodem" - Józef Piłsudski. W 100-lecie odzyskania niepodległości przez Rzeczpospolitą Polską. Społeczeństwo Miasta Radomia.