Nie ma miejsca dla orłów

Podczas zimowych liczeń ptaków Rafał Kuropieska z Siczek znalazł nad rzeką Leniwą, przy ujściu do Radomki, prawdopodobnie otrutego orła bielika.

Młody ornitolog znalazł orła w ubiegłym tygodniu jeszcze żywego. Ptak bronił się, ale został przez niego bez większego trudu schwytany i przewieziony do domu w Siczkach. Sprawą zainteresował się radomski przyrodnik Jacek Słupek.

- Był bardzo słaby, podaliśmy glukozę. Nakarmiliśmy go wątróbką, ale natychmiast zwymiotował. Zadzwoniliśmy do schroniska dla zwierząt w Radomiu, gdzie czekał na niego już weterynarz i specjalny boks. Niestety, nie przeżył nocy z piątku na sobotę, mimo że przebywał w idealnych warunkach - powiedział Jacek Słupek.

Prawdopodobną przyczyną śmierci bielika było... otrucie. Niestety, nie jest to nic niezwykłego, bo ptaki drapieżne, choć chronione prawem przez cały rok, są w pobliżu Radomia bardzo często atakowane przez ludzi. Szczególnie złą sławę mają stawy w Wielgiem, gdzie zastrzelono już wiele ptaków drapieżnych, w tym niezwykle rzadkiego w naszym kraju orła przedniego. Orły bieliki też są rzadkością. W promieniu kilkudziesięciu kilometrów od Radomia nie ma więcej niż pięć gniazd, a z tego tylko dwa są znane i otoczone strefą ochronną. Miejsca gniazdowania bielików są utajnione, gdyż największym dla nich zagrożeniem są ludzie. Bielika łatwo jest otruć, bo w zimę chętnie żywi się padliną, wystarczy więc wyłożyć na jego łowisku zatrute mięso. Niewykluczone też, że drapieżnik zjadł strute szczury lub myszy.

- Najgorsze jest to, że padł bielik zaliczany do populacji lęgowej naszego regionu. To nie był przelotny ptak, bo już od dłuższego czasu podejrzewaliśmy, że istnieje para lęgowa w rejonie rzeki Leniwej, w pobliżu miejscowości Cecylówka, Grądy, Mąkosy. W styczniu bieliki zajmują już terytoria lęgowe. Przewieziemy martwego ptaka do ptasiego azylu w Warszawie, gdzie zostanie dokonana sekcja, która ustali przyczynę śmierci bielika - powiedział Jacek Słupek.

Największy orzeł

Bielik jest największym współcześnie gniazdującym ptakiem drapieżnym w Polsce. Samice osiągają wagę pięciu kilogramów i rozpiętość skrzydeł 250 centymetrów. Bielik wyraźnie różni się od wszystkich innych krajowych gatunków szponiastych śnieżnobiałym, klinowatym ogonem. W locie uwagę zwracają ogromne deskowate skrzydła. Bieliki są ptakami długowiecznymi, żyją ponad 30 lat i tworzą trwałe pary. Bielika najłatwiej spotkać nad wodami. Gniazdo buduje na dużym silnym drzewie, gdyż waga gniazda często przekracza tonę. Głównym pożywieniem są ryby i ptaki wodne, ale zimą nie gardzi także padliną.