Nowa wystawa w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu: Suma naszych pragnień

Wystawa „Suma naszych pragnień” w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu będzie prezentacją twórczości trojga wyjątkowych artystów młodego pokolenia o już ugruntowanej pozycji w przestrzeni polskiej sztuki.

Oddajmy głos kuratorowi, Pawłowi Witkowskiemu:

- Monikę Chlebek, Dawida Czycza i Wiktor Gałkę łączy przyjaźń oraz wspólne przemyślenia na temat otaczającej rzeczywistości.

Wszyscy należą do pokolenia twórców, którzy dorastali w kulturze nasyconej obrazami mającymi na celu promowanie pożądania – pożądania przedmiotów, stylu życia, popularności czy uwagi.

Jak piszą organizatorzy ekspozycji, są częścią popkultury i nowego cyfrowego świata, jednak nie poddają się tej rzeczywistości. Wykorzystują ją do swoich działań artystycznych, kontestują i obnażają jej groteskowość. Sztuka ta, z pozoru odległa w swoim artystycznym wyrazie, łączy się w opowieść o dzisiejszym świecie.

Wystawa jest inicjatywą kolektywną, jednak podzieloną na trzy oddzielne, autonomiczne prezentacje. Doświadczenia życiowe i obserwacja rzeczywistości skutkują konkretnymi przemyśleniami. Mimo iż w wielu przypadkach te refleksje są tożsame, to w przełożeniu na język sztuki stają się odrębnymi, niezależnymi bytami.

Monika Chlebek zwraca uwagę na znaczenie rzeczy „zwykłych”, obecnych tuż obok w codzienności, często niezauważalnych, a jakże dla nas ważnych. Swoje prace prezentuje pod przewodnim tytułem : „Lato w zimie”.

Dzięki świadomemu zabiegowi z pozoru prozaiczne obiekty czy sytuacje, jak kwiat, dojrzały pomidor czy głaskanie psa, stają się niezwykle istotne i docenione przez artystkę w kontekście niepokoju, jaki generuje współczesny świat i media.

Malarka z rozmysłem odciąga naszą uwagę i skupia ją na detalu. Tęskni za latem i za tym, z czym ono się nam kojarzy.

Wiktor Gałka w swojej wystawie „Kwiaty w moim ogrodzie rozkwitły, ale piksele pachną wyraźnie” pochyla się nad koncepcją cyfrowych przestrzeni, jako żywych „ekosystemów danych”.

Opowiada o nowych, elektronicznych środowiskach, w których zanurzamy się coraz głębiej oraz o tym, jak szybko w digitalizującym się świecie ulegają przemianom nasze relacje z naturą.

Autor w sposób mistrzowski bawi się kolorem i kształtem, nadając swoim pracom odrealnionej przestrzenności. Zamglone, świetliste postacie są nierzeczywiste, a jednocześnie dziwnie znajome. Może są naszym odbiciem, a może niematerialną wizją otaczającego nas świata. Czy tak widzimy siebie w cyfrowej przyszłości?

- Wiktor zaciera granice między rzeczywistością a metaświatem - pisze kurator, Paweł Witkowski

Alegoryczne i dynamiczne malarstwo Dawida Czycza to ogromne, gęste sceny, w których narracja jest uparcie nieuchwytna. Postacie łączą się w zwarte kompozycje, jednocześnie pozostają oddzielone od siebie. Zadziwia wielowątkowość i zestawianie malowanych obiektów.

Jako społeczeństwo nauczyliśmy się żyć w środowisku nadmiernej stymulacji. Jesteśmy atakowani przeróżnymi bodźcami od najmłodszych lat i straciliśmy umiejętność ich redukowania. Artysta zwraca na to uwagę, często w sposób żartobliwy, bo taka forma komunikacji dzisiaj jest łatwiejsza. Ciężko jest dotrzeć z ważnym komunikatem w innej formie, bo ludzie są zmęczeni mnogością docierających informacji.

Dawid w swojej prezentacji „The United States of Happiness” w sposób mistrzowski balansuje ze swoim przekazem na pograniczu kiczu. Bawi się nim. Nigdy jednak tej granicy nie przekracza i zachowuje pełną kontrolę nad procesem tworzenia i samym przekazem. Zachwyca jego zręczność w budowaniu narracji poprzez zestawianie pop-artowskich inspiracji i intensywności koloru. Ironicznie przekonuje nas, że „życie to rozrywka”.

Artyści przenikliwie i nieco przewrotnie zadają pytanie: czym są dzisiaj nasze pragnienia - podsumowuje Paweł Witkowski

Wystawa czynna do 12 marca.

Wstęp na wernisaż wolny.

Kim są autorzy wystawy?

Dawid Czycz - urodzony w 1986 roku w Krakowie. Absolwent Malarstwa na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Leszka Misiaka. Jego debiutem była wystawa „Science & Fiction” w Galerii Zderzak w Krakowie w 2009 roku.

Artysta jest finalistą 42. Biennale Malarstwa „Bielska Jesień”. Swoją twórczość prezentował na wystawach indywidualnych m.in. w Galerii Zderzak w Krakowie. Brał także udział w wielu wystawach zbiorowych m.in. w Yuki-Sis Gallery w Tokio, Wrong Door Gallery w Londynie, Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie, Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu, jak również Starak Family Foundation w Warszawie. Jego prace znajdują się w wielu kolekcjach w Polsce i za granicą.

Monika Chlebek - urodzona w 1986 r. w Krakowie. Dyplom z malarstwa na krakowskiej ASP w pracowni prof. Leszka Misiaka obroniła w 2011 r. Stypendystka Ministra Nauki, Kultury i Sztuki Austrii. W 2012 roku otrzymała Nagrodę Marszałka Województwa Dolnośląskiego „Promocje 2012”. Jej prace prezentowane były na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Gdańsku, Londynie, Paryżu, Nowym Jorku, Tokio, Neapolu czy Wiedniu. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, tworzy kolaże i obiekty. Mieszka i tworzy w Krakowie. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach w Polsce i za granicą.

Wiktor Gałka: urodzony w 1997 roku w Sieradzu. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu na kierunku Malarstwo. W 2021 roku jego praca ,,Ciało jako pole napięć ideowych” uzyskała tytuł Najlepszego Dyplomu Roku na macierzystej uczelni artysty. Wiktor Gałka w swoich obrazach podejmuje rozważania nad człowiekiem rozumianym jako forma. Zastanawia się, kim jest człowiek przyszłości i jaka jest jego tożsamość społeczna. Człowiek, który ulega ciągłym przemianom, którego fizyczność zaciera rozwój techniki i świata wirtualnego, którego ciało staje się syntetyczne i wolne od binarności płci. Uczestnik wielu wystaw. Prace jego znajdują się w wielu kolekcjach w Polsce.