Od redaktora Echa Dnia. Marsz, marsz, lecz płacimy wszyscy

Ostatnie wydarzenia, które miały miejsce podczas Marszu Równości w Białymstoku rozniosły się szerokim echem nie tylko na Podlasiu, ale i w całym kraju. Obrońcy tak zwanej równości obawiają się, że kraj zaleje niedługo faszyzm, ich przeciwnicy powołują się na moralność, obronę tradycyjnych wartości. Obie grupy działają na siebie gorzej niż płachty na byka, zaś marsze i wszelkie kontrmarsze najbardziej w gruncie rzeczy utrudniają życie zwykłym zjadaczom chleba. Taki człowiek ma kłopot z przejściem na drugą stronę ulicy, dojazdem do pracy, szkoły, wielu handlowców na wieść o marszach stara się zabezpieczać witryny sklepowe czym tylko może. Po różnych manifestacjach ulice miast przypominają pobojowiska, koszty zniszczeń, dewastacji pokrywamy tak naprawdę wszyscy - bez względu na to, czy ktoś za symbol upodoba sobie tęczę bądź krzyż powstańczy.
Konstytucja gwarantuje prawo do zgromadzeń, wyrażania swoich opinii. Bardzo to szlachetne, tyle, że nad Wisłą, Odrą i Bugiem kończy się burdami, w najlepszym razie dużymi kosztami zabezpieczania takich wydarzeń. Prawo prawem, życie życiem. Być może potrzebne są zmiany w przepisach dotyczących zgromadzeń, po to, aby nie zapomnieć też o innym obowiązku państwa, jak zapewnienie ładu i porządku publicznego. Teraz dochodzi do tego, że jedną grupę maszerujących trzeba chronić przed drugą, oberwać mogą postronni przechodnie. Jeśli dostanę butelką w głowę w trakcie manifestacji, idąc właśnie do sklepu, a sam nie będę w stanie ustalić sprawcy, kto mi pomoże? Organizator marszu? Pomysłodawca kontrmarszu? Lokalny komendant policji, prezydent miasta? Wsparcia zapewne nie znajdę u nikogo, bo do odpowiedzialności nikt się nie będzie poczuwał. I mało mnie wtedy będzie obchodzić, kto po co maszeruje.