Osiedle Ustronie w Radomiu na archiwalnych zdjęciach. Zobacz, jak rosły charakterystyczne wieżowce z wielkiej płyty

Osiedle Ustronie powstało na zlecenie Radomskiej Spółdzielni Mieszkaniowej kierowanej przez Józefa Grzecznarowskiego. Zbudowane w technologii W-70 polegającej na zastosowaniu siatki modularnej, standaryzacji konstrukcji nośnej i stropów oraz typizacji podziału na mieszkania. Jej walorem było zwiększenie o około 15 procent średniej powierzchni użytkowej mieszkań, zapewnienie większych i widnych kuchni oraz umożliwienie dostępu do wszystkich pomieszczeń z przedpokoju. Technologia "W-70" pozwoliła rozwinąć budownictwo wielkopłytowe na niespotykaną dotąd skalę, przez co w polskich miastach powstały wielkie, liczące nawet kilkadziesiąt tysięcy mieszkańców, betonowe "blokowiska".

Pierwsze w Radomiu i Polsce bloki wykonane w tej technologii powstały przy ul. Grzybowskiej 7 oraz Olsztyńskiej 11 i 13 (osiedle "Nad Potokiem"). Zdobyte tam doświadczenia pozwoliły w pełni "rozwinąć skrzydła" budowlańcom podczas wznoszenia osiedla Ustronie. To, zbudowane w latach 1971-1980 dla ok. 30 tys. mieszkańców (117 bloków), stało się największym radomskim osiedlem z "wielkiej płyty", wzorcowym przedsięwzięciem dla innych polskich miast.

Osiedle ulokowano na lekko pofałdowanym terenie, co wykorzystane zostało do zastosowania specyficznego w mieście rozdziału ruchu pieszego i kołowego i wiązało się z wprowadzeniem licznych kładek nad drogami. Osiedle, stworzone w dużej mierze z 11-kondygnacyjnych wieżowców, uzyskało pełną infrastrukturę komunalną i społeczną a z miastem połączone zostało bezpośrednio dzięki budowie tunelu pod torami kolejowymi w ciągu ulicy Grzecznarowskiego.

Zobacz archiwalne zdjęcia osiedla Ustronie w galerii poniżej:

Zobacz też inne części Radomia na archiwalnych fotografiach: