Po raz drugi w Radomiu wręczona zostanie nagroda imienia Sługi Bożej Wandy Malczewskiej

Nagroda imienia Sługi Bożej Wandy Malczewskiej jest przyznawana przez Akcję Katolicką Diecezji Radomskiej, Klub Inteligencji Katolickiej imienia Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz Stowarzyszenie „Młyńska” Verum Bonum Pulchrum. Patronat nad nagrodą sprawuje Biskup Radomski Marek Solarczyk. Nagrodę stanowi statuetka przedstawiająca postać Wandy Malczewskiej.

Celem nagrody jest uhonorowanie osób oraz instytucji wyróżniających się w pracy oświatowej, społecznej i dobroczynnej na rzecz podniesienia poziomu i jakości życia, zgodnie z postawą Sługi Bożej Wandy Malczewskiej.

Nagroda przyznawana jest za wsparcie osób w trudnej sytuacji życiowej i działania na rzecz pełniejszego włączenia w struktury społeczne, za wpieranie rodzin i budowanie więzi w lokalnych środowiskach, za propagowanie postaw patriotycznych i pomnażanie bogactwa narodowego. Za działalność wychowawczą, edukacyjną i pomoc w rozwoju duchowym oraz za tworzenie filarów życia społecznego w oparciu o wartości chrześcijańskie.

Po raz pierwszy nagroda była wręczona rok temu, 15 maja, w kościele świętego Jana Chrzciciela w Radomiu. Tego dnia obchodzono 200. rocznicę urodzin mistyczki i wizjonerki z Radomia.

Nagrodę otrzymała Maria Kośmińska-Wójtowicz, od wielu lat zaangażowana w działalność społeczną, edukacyjną oraz religijną. Aktywnie uczestniczy w życiu środowisk lokalnych. Od 35 lat - jako wolontariuszka - prowadzi bibliotekę przy parafii Matki Bożej Miłosierdzia w Radomiu, której księgozbiór liczy prawie 14 tysięcy książek.

Wanda Malczewska (1822-1896) urodziła się w Radomiu w rodzinie ziemiańskiej. Po opuszczeniu w wieku 24 lat rodzinnego miasta mieszkała u krewnej w Klimontowie, w klasztorze w Przyrowie. Gdziekolwiek się znalazła, uczyła ubogie dzieci, katechizowała je, rozdawała modlitewniki. Najzdolniejszym pomagała kontynuować naukę. Była mistyczką, przeżywała Mękę Pańską, miała dar przewidywania przyszłości, pojednania osób skłóconych i rozeznawania powołań. Miała wizje wydarzeń z życia Jezusa, przewidziała też wiele faktów z dziejów Polski, jak zwycięstwo nad bolszewikami w sierpniu 1920 r. Zmarła w opinii świętości w Parznie, gdzie na plebanii spędziła ostatnie trzy lata życia jako rezydentka. Pochowana jest w tamtejszym kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa. Do jej grobu pielgrzymują wierni, będący w drodze do dwóch najsłynniejszych polskich sanktuariów maryjnych – na Jasną Górę i do Lichenia.

Proces beatyfikacyjny trwa już długo. Na przeszkodzie stanęły okupacja hitlerowska i czasy komunistyczne. W tym czasie zaginęły akta z zeznaniami 25 naocznych świadków. Odnaleziono je dopiero w 1962 roku. W 2006 roku Stolica Apostolska ogłosiła dekret o heroiczności cnót Wandy Malczewskiej i odtąd przysługuje jej tytuł „czcigodnej sługi Bożej”. Brakuje jedynie potwierdzonego kanonicznie cudu, dokonanego za jej wstawiennictwem.

Wanda Malczewska była córką Stanisława Malczewskiego i Marii Julii z domu Żurawskich. Pochodziła z rodu Malczewskich, do którego należy poeta Antoni Malczewski oraz jej bratanek, malarz Jacek Malczewski. Siostra Juliana i Marcina.