Radom. XII Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski - Pantomima i hiszpański "Ślub"

Spektakl „Pustka. Pustynia. Nic”, w reżyserii Leszka Bzdyla pokazał na dużej scenie Teatru Powszechnego Wrocławski Teatr Pantomimy imienia Henryka Tomaszewskiego.

Zamysłem reżysera było przełożenie „Dzienników” na język tańca i ruchu.” Zadać Gombrowiczowi cios! Zrobić z Gombrowicza pantomimę! Odebrać mu słowa i zostawić tylko ciała, ciała uwikłane w inne ciała! Człowieka postawić przed człowiekiem. W pustce..” brzmi credo Leszka Bzdyla.

Przekłada się to na świetnie opracowany taniec młodych artystów poruszających się na scenie z lekkością aniołów. Agnieszka Dziewa, Paulina Jóźwin, Monika Rostecka,Jan Kochanowski i Zbigniew Koźmiński ukazują – być może – zadziwienie Gombrowicza światem i cudzoziemską argentyńską ojczyzną. Być może, bo dla widza niezbadany jest ten taniec. „Widza nasączyć namiętnościami i abstrakcjami, chaosem i kalkulacją. Niech ogląda te... te golgoty!” podpowiada reżyser.

Golgoty może dla wykonawców, bo widz ma samą przyjemność oglądając pantomimiczne „Dzienniki”. Był to na pewno inny Gombrowicz ale i taki wzbudził entuzjazm. Artyści kilka razy wychodzili do ukłonów a najmocniej klaskała młodzieżowa część nabitej widowni.

Późnym wieczorem na scenie kameralnej pokazano „Ślub”, w reżyserii Jarosława Bielskiego przygotowany przez Teatro Replika z Madrytu w ramach Roku Teatru Polskiego w Hiszpanii, przy współpracy Polskiego Instytutu Kultury w Madrycie.

W tym „Ślubie” Henryk postanawia zmienić rzeczywistość, by móc przywrócić utracony świat dzieciństwa. Pragnie powrotu do tego, co już nie istnieje, ale może ponownie zaistnieć za mocą wyobraźni. Nasza wyobraźnia bowiem jest naszą wolnością, naszą jedyną prawdą istnienia. Henryk nie ma zewnętrznego wroga. Wróg jest w nim samym.

Grali Raul Chacon - Henryk, Manuel Tiedra -Ojciec, Socorro Anadon – Matka, Juan Erro- Władzio i Eeva Karoliina – Mańka.