Róg brzmiał jak anielski…bas! Niezwykły koncert Radomskiej Orkiestry Kameralnej

- Dlaczego „klasyka inaczej” ? – tłumaczyła prowadząca koncert, Agnieszka Stanicka. – Bo po pierwsze- orkiestra zagra utwory kompozytorów będących jakby w cieniu mistrzów, a po drugie – będą wykorzystane instrumenty też używane rzadko. To róg alpejski. Jest wprawdzie odmianą waltorni, ale ma zupełnie inne brzmienie. I wygląd.

Istotnie. Kiedy muzycy Radomskiej Orkiestry Kameralnej zajęli miejsca i przygotowali instrumenty, zza kulis wyłonił się najpierw bułgarski mistrz batuty, Stanislav Ushev, a za nim - prawie pięciometrowy róg alpejski. Niosący go Carlo Torlontano znikł niemal pod swoim instrumentem… Ten niezwykły widok publiczność przyjęła oklaskami.

Róg alpejski, po niemiecku, Alphorn, jak dowiedzieliśmy się, to instrument znacznej długości, wykonany z drewna jodłowego. Nie posiada żadnych klap, ani otworów, dlatego uzyskuje się na nim jedynie dźwięki naturalne. Potęga brzmienia powoduje, że jest słyszalny w odległości dochodzącej nawet do dziesięciu kilometrów!

Znany w wielu regionach świata najbardziej rozpowszechnił się w Szwajcarii, stając się niemal symbolem narodowym. Pierwsze wzmianki o rogu alpejskim pochodzą stamtąd z 1030 roku! Benedyktyn z klasztoru w Sankt Gallen we wschodniej Szwajcarii, opisał pasterza grającego na alphornie swojemu stadu krów. Carlo Torlontano, profesor na Music University we włoskim Salerno, artysta wszechstronnie uzdolniony, od lat stara się wprowadzić róg do sal koncertowych, bo instrument znany jest głównie z przekazywania sygnałów przez pasterzy w alpejskich dolinach.

Pierwszym utworem była „Sinfonia Pastorella” na róg alpejski i orkiestrę smyczkową G-dur, Leopolda Mozarta, ojca wielkiego Wolfganga Amadeusza. Trzyczęściowa kompozycja daje szerokie możliwości rogowi i widzowie usłyszeli mocny, niski dźwięk instrumentu. Drugą kompozycją z udziałem rogu była „Sinfonia Pastoritia” na róg alpejski i orkiestrę smyczkową G-dur, Antona Zimmermanna, kompozytora pochodzenia śląskiego, współczesnego Josepha Haydna i Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Ten utwór przeniósł nas już dosłownie w alpejskie doliny, a pomógł tym przenosinom nie tylko głos rogu, ale także małej, niepozornej, fujarki, której używał skrzypek orkiestry, Marcin Król, dowodząc, że jest wirtuozem nie tylko skrzypiec. Miłym dla ucha przerywnikiem było zagrane pomiędzy promocja rogu Divertimento F-dur KV 138 Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Druga część koncertu okazała się prawdziwą niespodzianką. Serenada na smyczki opus.6. mało znanego czeskiego kompozytora, Josefa Suka, ucznia, potem zięcia Antonína Dvořáka, okazała się rewelacją. Uroda dźwiękowa tego dzieła, w którym dominuje melancholia, wybrzmiała jeszcze mocniej dzięki mistrzowskiemu wykonaniu radomskich muzyków prowadzonych przez Stanislava Usheva. A trzecia część serenady: adagio, wprawiła w zachwyt. Lucjan Szaliński – Bałwas i wszyscy skrzypkowie dali wprost wirtuozerski popis uwzględniając najwyższe, górne „c” skrzypiec. Skoro jak twierdzą znawcy, Josef Suk traktowany jest w Czechach jak u nas Karol Szymanowski, to to adagio przywoła na myśl Szymanowskiego „Źródło Aretuzy”.

ZOBACZ RÓWNIEŻ: Radomska Orkiestra Kameralna pożegnała rok w krainie operetki i musicalu

Masters i De De Negra w Explosion. Zobacz zdjęcia z soboty!

POLECAMY PAŃSTWA UWADZE: