Upamiętnili księdza profesora Włodzimierza Sedlaka, honorowego obywatela Radomia. W katedrze była msza święta w jego intencji

W piątek, 17 lutego minęła 30. rocznica śmierci księdza profesora Włodzimierza Sedlaka, honorowego obywatela Radomia, Skarżyska-Kamiennej, Sosnowca, twórcy polskiej szkoły bioelektroniki, elektromagnetycznej teorii życia, pojęcia wszechpróżni oraz autora książek i ponad 250 rozpraw i artykułów.

O tej wybitnej postaci pamiętają przyjaciele, byli uczniowie, a także miłośnicy twórczości księdza profesora. Wszyscy ci zebrali się we wtorek, 21 lutego w Katedrze pod wezwaniem Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu. Odprawiona została tam uroczysta msza święta upamiętniająca postać.

Spotykamy się dzisiaj w radomskiej katedrze na mszy świętej w trzydziestą rocznicę śmierci księdza profesora Włodzimierza Sedlaka. Przybyliśmy tutaj z bliska i daleka. Ze wszystkich stron polski i z zagranicy. Księże profesorze, są tutaj ludzie, których znałeś osobiście i ci, którzy znają ciebie z twoich książek, pamiętników i publikacji. Są profesorowie z Lublina, przedstawiciele z twojego kochanego Skarżyska-Kamiennej, delegacja ze szkoły w Siennie, radomianie, ludzie nauki, byli uczniowie z Syrokomli, który z łezką w oku wspominają twoje katechezy. Są ci, którzy dzięki twoim książkom zachwycają się twoją mądrością i przekazywaniem wiedzy

- mówił podczas nabożeństwa Jan Gajda, lektor Rycerzy Kolumba.

Podczas nabożeństwa wspomniany został wkład profesora Włodzimierza Sedlaka w kształtowanie wartości etycznych i teologicznych u innych.

- Księże profesorze, szukałeś prawdy i szukałeś Boga. Teraz, po drugiej stronie życia, widzisz Go. Nie znalem ciebie osobiście, ale będąc na emigracji przez trzydzieści trzy lata twoje książki i pamiętniki pomogły odnaleźć mi Boga w twórczości świata. Pomogły mi zrozumieć Ewangelię - podkreślał Jan Gajda. - Jesteś pionierem i tak jak Kopernik, który wstrzymał Słońce i ruszył ziemie, tak ty dałeś ludzkości definicję życia - dodawał.

Włodzimierz Sedlak urodził się w 1911 roku w Sosnowcu. Seminarium duchowne ukończył w Sandomierzu. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1935 roku odrzucił propozycję dalszych studiów zagranicznych, uczył w szkołach wiejskich.

Podczas okupacji przebywał w Siennie w powiecie lipskim. Tam prowadził tajne komplety, założył Towarzystwo Szkoły Średniej, szkołę rzemiosł, gimnazjum i liceum, organizował bibliotekę. W 1946 roku podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UMCS w Lublinie. Uzyskał magisterium z antropologii i pedagogiki, a potem tytuł doktora nauk matematyczno-przyrodniczych.

Współpracował z Polską Akademią Nauk, wykładał, kierował nowo utworzoną Katedrą Biologii Teoretycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W Radomiu zamieszkał w 1959 roku. Tu był znany z porywających kazań w kościele mariackim. Głownie jednak zajmował się badaniami z pogranicza wielu dyscyplin naukowych.

W Górach Świętokrzyskich odnalazł ślady starożytnego hutnictwa i odtworzył proces dawnego wytopu, badał geologię gór, rudy pirytu i manganu, odkrył pozostałości organizmów dolnokambryjskich, dotąd nauce nieznane. To odkrycie stało się zaczątkiem jego pionierskiej idei "krzemowych początków życia", wyprzedzającej o lat kilkanaście podobną teorię uczonego brytyjskiego.

Do historii przeszedł jako twórca nowej dziedziny – bioelektroniki, elektromagnetycznej teorii życia. Przedstawił ją w wielu rozprawach, artykułach i publikacjach książkowych: "Bioelektronika", "Homo electronicus", "Życie jest światłem". Wśród ponad dwudziestu wydanych książek księdza profesora są też pozycje literackie, w których pisał o swoim życiu i trudnej drodze badacza o rewolucyjnych poglądach.

Zmarł 17 lutego 1993 roku. Pochowany został na radomskim cmentarzu komunalnym.