W piątek zakończył się X Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski

Dyrektort Zbignewi Rybka prezentuej statuetkę

(fot. Barbara Koś)

Kto otrzyma Grand Prix - nie było wiadomo do końca. Pretendentów było kilku ale wszystko mogło się zmienić, bo w piątek były jeszcze dwa spektakle konkursowe.

Z bardzo żywym przyjęciem spotkała się przywieziona z Buenos Aires sztuka "Detrás de la Forma",na podstawie “Ferdydurke" w reżyserii Alfredo Martin i wykonaniu Teatro Territorios.

Była to dość wierna tekstowi adaptacja powieści a piętnastka aktorów, z niebywałą zręcznością poruszała się na scenie.

Widzom spodobał się znakomity profesor Pimko odegrany przez Alfredo Martina. Ale i inni nie byli gorsi.

Dlatego po zakończeniu spektaklu rozpoczęła się wielka owacja, która wywołała autentyczne łzy szczęścia gości z Buenos Aires.

Prawdziwą furorę zrobiły Dzienniki" z Teatr IMKA w Warszawie w adaptacji I reżyserii Mikołaja Grabowskiego.

Świetna obsada - Piotr Adamczyk, Tomasz Karolak, Magdalena Cielecka, Iwona Bielska, Jan Peszek , Andrzej Konopka i Ricardo Marquez oklaskiwana była często w środku spektaklu. Poszczególne partie bohaterów były bowiem prawdziwymi popisami aktorskimi.

Pop raz kolejny widzowie mogli się też przekonać o głębokiej treści gombrowiczowskiech "Dzienników".

Podane na scenie w ironicznej bądź poważnej formie są próbą zrozumienia naszych słabości, lęków i kompleksów.

Duże wrażenie robił też śpiew Olgi Mysłowskiej, sopranistki barokowej i członkini grupy Polpo Motel.

"Dzienniki" sprawiły też wrażenie na jurorach, bo spośród dziesięciu przedstawionych do konkursu spektakli właśnie ta sztuka otrzymała festiwalowe Grand Prix - nagrodę pieniężną oraz piękną statuetkę.

Nagrodzono także radomskiego aktora, Janusza Łagodzińskiego za rolę w sztuce "Wspomnienia polskie" a grająca w tym spektaklu Karolina Łękawa otrzymała wyróżnienie.

Mikołaj Grabowski otrzymał nagrodę za reżyserię "Dzienników" w IMCE i "Wspomnień polskich" w Radomiu.

Przedstawiając werdykt jury jego przewodniczący Jacek Wakar, podkreślił wysoki poziom artystyczny wszystkich przedstawień a także bogaty i zróżnicowany repertuar tegorocznego festiwalu.

Niestety, nie można było wręczyć od razu nagród i wyróżnień albowiem oczekiwanie na decyzje jury bardzo się przeciągnęło i nagrodzeni musieli już opuścić Radom lub teatr.

Statuetkę zaprezentował dyrektor Teatr Powszechnego zapraszając widzów na następny festiwal za dwa lata.

- I życzyłbym sobie, aby sala była tak pełna, jak teraz - zakończył dyrektor Rybka.

- Życzyłbym sobie nadal tak pełnych sal - mówił dyrektor Rybka
(fot. Barbara Koś)

Z dytrektorem Rybką pożegnali się festiwalu, państwo Grinbergowie,- Miguel Grinberg poznał Gombrowicza jak mial 20 lat
(fot. Barbara Koś)

Z szefem Powszechnego zapozowała Viki z teatru w Buenos Aires
(fot. Barbara Koś)

Argentyńczycy stawili się na ogłoszeniu werdyktu w komplecie
(fot. Barbara Koś)

Pożegnalny bankiet był już skromniejszy niż powitalny
(fot. Barbara Koś)