25-lecie nadania Szkole Podstawowej w Skalbmierzu imienia Stanisława ze Skalbmierza. Poznaj jej niezwykłą historię [DUŻO ZDJĘĆ]

Historia szkolnictwa na terenie gminy Skalbmierz sięga XII wieku. Powstanie szkoły jest związane z dziejami miasta i kościoła. Szkoła skalbmierska była w przeszłości szkołą kolegiacką i mogła być ona zaliczona do wyższych szkół typu klasztornego.

W XIV wieku Skalbmierz należał do silnie rozwijających się miast Małopolski, gdzie przy miejscowym kościele kolegiackim istniała szkoła parafialna i kolegiacka, a tym samym poprzedniczka naszej obecnej szkoły.
W późniejszych latach szkoła w Skalbmierzu nieprzerwanie wypełniała swoje posłannictwo, świadczą dokumenty o pobieraniu w niej nauki przez dwóch wielkich Polaków: Stanisława ze Skalbmierza – wielkiego prawnika i filozofa, pierwszego rektora Akademii Krakowskiej i ojca literatury polskiej z Nagłowic – Mikołaja Reja.
Późniejsze poświadczone źródłowo wzmianki o szkolnictwie pochodzą z czasów Komisji Edukacji Narodowej. Wtedy to w prywatnych mieszkaniach początkowych nauk udzielali dzieciom księża, uczniów było niewielu, podręczników zaś nie było wcale.

Przed I wojną światową dzieci uczyły się w 3-klasowej szkole powszechnej, poprzedzonej oddziałem wstępnym, tak zwanym „oślim”. Dla szczególnie spragnionych wiedzy utworzono klasę czwartą, zwaną uniwersytetem. Warunki nauczania były wówczas bardzo trudne: klasy łączone, brak kadry, angażowano osoby bez kwalifikacji nauczycielskich. Mieszkańcy Skalbmierza niezbyt chętnie posyłali dzieci do szkoły, dopiero sukcesy absolwentów zmieniły stan rzeczy. Zwiększenie liczby chętnych do nauki dzieci spowodowało szybki rozwój tej placówki oświatowej.
W latach 1924 – 1925 była już siedmioklasowa szkoła powszechna. Wówczas w szkole uczyło się ponad czterystu uczniów.
W latach 1924-1934 warunki nauczania i wychowania były poważnie utrudnione ze względu na zlokalizowanie izb lekcyjnych w trzech punktach miasta, do których dostęp wiosną i jesienią był trudny, gdyż grzęzło się w błocie powyżej kostek.
W dniu 9 stycznia 1933 roku Rada Miejska podjęła uchwałę o budowie szkoły. W tym celu powołano Komitet Budowy Szkoły. Mimo wielu kłopotów finansowych szkołę zbudowano w oszałamiającym tempie jednego roku i już w październiku 1934 roku rozpoczęto w niej naukę.

Był to drewniany budynek w stylu kanadyjskim o długości 49 metrów i szerokości 17 metrów, z obszernym korytarzem, ośmioma klasami, kancelarią, pokojem nauczycielskim, gabinetem pomocy naukowych, szatniami i mieszkaniami dla kierownika szkoły.

Dwa lata później doniosłym wydarzeniem w życiu szkoły było zamontowanie trzylampowego odbiornika radiowego.
Radość była tym większa, że w dniu 4 kwietnia 1936 roku wizytator szkół F. Bursa wygłosił przed mikrofonem krakowskiego radia audycję poświęconą temu wydarzeniu.
Po wybuchu wojny szkołę zajęło wojsko i uciekinierzy, wskutek czego uległa ona częściowej dewastacji. W czasie działań wojennych budynek szkoły zajmowano na szpital epidemiologiczny, magazyn zbożowy, miejsce wypoczynku wojska.
W ciągu pięćdziesięciu lat działalności dydaktycznej, naukę podstawową w tym że budynku, pobierało sześć pokoleń mieszkańców Skalbmierza i najbliższych okolic, a sama szkoła była centrum życia dydaktycznego, kulturalnego i społecznego środowiska. Szkoła na trwałe wpisała się do historii miasta i jego mieszkańców.
W 1974 roku została utworzona Zbiorcza Szkoła Gminna i liczba uczniów znacznie wzrosła. Nauka w szkole odbywała się na dwie zmiany. Przerwy były krótkie – wszędzie ciasno i gwarno lecz wesoło i radośnie. Trudne warunki znieśli wszyscy, a najlepiej uczniowie, którzy godnie reprezentowali „staruszkę szkołę” na licznych konkursach i olimpiadach przedmiotowych; nie zabrakło ich także na szczeblach wojewódzkich.

Stan sanitarny szkoły zawsze budził wiele uwag. Architektura szkoły przestała spełniać wymogi czasów współczesnych.
Dlatego długo oczekiwana decyzja o budowie nowego obiektu Szkoły Podstawowej zapadła w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. Budowę szkoły rozpoczęto w 1978 roku a zakończono 1985. Generalnym wykonawcą inwestycji było Kieleckie Przedsiębiorstwo Budowlane, a podwykonawcą Buskie Przedsiębiorstwo Budowlane.
Powstał wspaniały obiekt na miarę potrzeb i ambicji miasta Skalbmierza. Uroczyste oddanie nowej szkoły w dniu 1 czerwca 1985 roku było najwspanialszym prezentem dla dzieci z okazji ich święta.
Rodzinne miasto Stanisława ze Skalbmierza doczekało się szkoły na miarę wspaniałych tradycji, współczesnych potrzeb oraz perspektyw rozwojowych XXI wieku

Mając piękną szkołę, rozpoczęto starania o nadanie imienia. Dzień 3 czerwca 1995 roku zapewne będzie miał szczególne miejsce w historii naszej Szkoły Podstawowej i samego miasta Skalbmierza.
Szkoła Podstawowa w Skalbmierzu otrzyma imię najznakomitszego rodaka naszego prastarego grodu, Stanisława ze Skalbmierza - pierwszego rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, wybitnego prawnika i naukowego autorytetu w skali europejskiej. Uroczystość rozpoczęła się mszą świętą w XV wiecznej kolegiacie odprawioną przez księdza Tadeusza Śmiecha, przedstawiciela biskupa kieleckiego. Następnie uczestnicy uroczystości przemaszerowali do budynku szkoły. Na czele pochodu maszerowała orkiestra strażacka, a w dalszej kolejności szły poczty sztandarowe uczniowie, nauczyciele, mieszkańcy gminy.

Wśród uczestników uroczystości byli obecni członkowie Komitetu Honorowego Uroczystości: Jego Magnificencja Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego - profesor Aleksander Koj, wicekurator oświaty w Kielcach Jan Korczyński, wizytator diecezjalny w Kielcach ksiądz Tadeusz Śmiech, dziekan Wydziału Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie profesor Julian Dybiec, fundatorzy sztandaru państwo Regina i Stanisław Mikodowie, przewodniczący Rady Miasta w Skalbmierzu Stanisław Tomczyk, burmistrz Miasta i Gminy Skalbmierz Michał Markiewicz, posłowie na Sejm Alfred Domagalski i Tadeusz Kowalczyk.
Jego Magnificencja Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego profesor Aleksander Koj wraz z kieleckim wicekuratorem oświaty Janem Korczyńskim, burmistrzem Miasta i Gminy Skalbmierz Michałem Markiewiczem oraz dyrektorem szkoły Marią Oziębło zasadzili przed budynkiem szkoły dąb nazwanym imieniem Skalbmierczyk.

Warto dodać, że w komitecie organizacyjnym uroczystości znajdował się minister edukacji narodowej Ryszard Czarny. W sali gimnastycznej, gdzie obywała się główna część uroczystości, udekorowanej w stylu epoki, na honorowym miejscu umieszczono portret patrona szkoły namalowany na tę okoliczność przez miejscowego proboszcza księdza Tadeusza Szota.
Szkolnictwo na terenie miasta Skalbmierza przechodziło przez różne fazy rozwoju. Szkoła podstawowa była szkołą ośmioklasową. Reforma systemu edukacji przekształciła ośmioklasową szkołę podstawowa w ciąg sześcioklasowy. Oprócz sześcioklasowej szkoły podstawowej reforma systemu edukacji przyniosła nam nowy typ szkoły – gimnazjum.
Powstanie gimnazjum wiązało się z tym, że miała być to szkoła wyrównywania szans, której edukacja przedmiotowa stanie na jednakowym, wysokim poziomie niezależnie w jakim rejonie kraju będzie się znajdować. W związku z nowymi zmianami w systemie oświaty w dniu 17 marca 1999 roku uchwałą Rady Miejskiej w Skalbmierzu powstało gimnazjum.
Z dniem 1 września 1999 roku na terenie miasta Skalbmierza funkcjonuje Przedszkole Miejskie w Skalbmierzu, Publiczna Szkoła Podstawowa imienia Stanisława ze Skalbmierza w Skalbmierzu wraz z filiami oraz Publiczne Gimnazjum w Skalbmierzu. Wszystkie placówki wchodzą w skład Zespołu Placówek Oświatowych w Skalbmierzu, który powstał z dniem 1 czerwca 1996 roku uchwałą Rady Miejskiej w Skalbmierzu.

Budynek Zespołu Placówek Oświatowych w Skalbmierzu jest jak na dzisiejsze czasy obiektem nowoczesnym. Architektura szkoły spełnia wymogi czasów współczesnych po przez ciągłe remonty i modernizację budynku, które mają na celu podnoszenie standardów uczenia się i estetyki. Wymieniono okna drewniane, które zastąpiono plastikami, położono nowe posadzki na korytarzach i w części sal lekcyjnych, pomalowano korytarze i część sal lekcyjnych, stropodach zastąpiono nowym dachem z poddaszem i nowym orynnowaniem, położono nowy dach na wyższej kondygnacji sali gimnastycznej wraz z orynnowaniem.