81. rocznica Bitwy o Osiek. Upamiętniono poległych żołnierzy i mieszkańców (ZDJĘCIA)

Z uwagi na panującą pandemię w tym roku uroczystości były o wiele skromniejsze niż w latach poprzednich. Nie było między innymi rekonstrukcji bitwy organizowanej przez Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznych „Avito Vivit Honore”, która w 2019 roku wzbudziła wielkie zainteresowanie nie tylko wśród mieszkańców Osieka, ale również całego regionu, a nawet Polski. Jednak, jak co roku, uczczenie poległych żołnierzy i mieszkańców w Bitwie o Osiek było dla władz i społeczności Osieka bardzo ważne. Uroczystość rozpoczęła się mszą świętą w Kościele świętego Stanisława Męczennika w Osieku, którą celebrował ksiądz Jan Kania.

We mszy udział wzięli: Poczet sztandarowy Zespołu Szkół imienia Jana Pawła II w Osieku wraz z przedstawicielami klas, dyrekcją i nauczycielami, przedstawiciele władz Miasta i Gminy Osiek oraz Przedstawiciele Koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Osieku. Kolejną częścią uroczystości było oddanie hołdu, złożenie wieńców i zapalenie zniczy przed Pomnikiem Poległych Żołnierzy. W imieniu władz miasta wieniec złożył burmistrz Rafał Łysiak wraz z sekretarzem gminy Dorotą Skotarek. W imieniu Zespołu Szkół w Osieku, dyrektor Małgorzata Kunowska i wicedyrektor Ewelina Świątkiewicz-Maj. Koło Związku Bojowników o Wolność i Demokrację było natomiast reprezentowane przez Mariannę Labarzewską, Filomenę Suliborską oraz Reginę Król.

Uzupełnieniem obchodów upamiętniających 81. rocznicę Bitwy o Osiek w Zespole Szkół imienia Jana Pawła II w Osieku była szkolna audycja radiowa wygłoszona z radiowęzła, która poświęcona była w całości wydarzeniom II wojny światowej.

Bitwa o Osiek

W okresie II wojny światowej Osiek i okolica było miejscem zmagania się Polaków z niemieckim agresorem. W dniach 10 – 11 września 1939 roku rozegrała się krwawa bitwa o tak zwane Przedmoście Osiek, której zasadniczym celem była obrona przeprawy na Wiśle w rejonie Baranowa Sandomierskiego i Gągolina, poprzez którą miała się dokonać ewakuacja polskich oddziałów Grupy Operacyjnej „Jagmin”. Polskie pozycje bronione przez oddziały Armii Kraków: 23 Dywizję Piechoty i 55 Dywizji Piechoty rezerwowej, zaatakował niemiecki VII Korpus Armijny. Bitwa o utrzymanie przyczółka mostowego była bardzo zacięta. Miasto trzykrotnie było odbijane z rąk Niemców. Jan Poja wspomina, że „Polacy bronili się rozpaczliwie. Załogi ciężkich karabinów maszynowych i działek wymieniane są 3 – 4 krotnie – poprzednie zostały wybite”. Inny uczestnik bitwy podpułkownik Maciej Kozubal, którego oddział osłaniał przeprawy mostowe na Wiśle od strony Grabowca, również podkreślał w swoich wspomnieniach niezwykle ciężki charakter walk pod Osiekiem „Jest gorąco. Moi żołnierze są bardzo zmęczeni – drzemią. W tą błogą ciszę wdziera się około godziny 15 huk wystrzałów od strony północnej do strony miejscowości Grabowiec. Wszyscy wyostrzyliśmy czujność. Przed nami mrowie wojska. Ostrzeliwują się i maszerują nad Wisłę. Na naszej linii obrony padają komendy. Całe wzgórze porośnięte lasem zionęło w przeciwnika ogniem. Na atakujących nie zrobiło to większego wrażenia. Ogień skierowali na nas i prą szybko do przodu. Osiągają już szosę Osiek – Sandomierz. Dochodzą do naszego lewego skrzydła. Odpędzamy ich granatami ręcznymi. Sytuacja staje się krytyczna. Mamy coraz więcej rannych. W efekcie bitwy blisko 80 procent drewnianej zabudowy Osieka uległo zniszczeniu. Przetrwał jedynie kościół oraz najbliższe zabudowania. Po 12 września Sandomierszczyzna znalazła się po okupacją niemiecką.