Agata Kornhauser-Duda w Kielcach na jubileuszu ośrodka dla niepełnosprawnych. Otrzymała figurki ludowej pary i album o Kielcach [ZDJĘCIA]

Wzruszenie, dumę, radość, podziw można było poczuć uczestnicząc w uroczystości 10-lecia Ośrodka Rehabilitacyjno - Edukacyjno - Wychowawczego przy ulicy Chęcińskiej w Kielcach, która odbyła się w Filharmonii Świętokrzyskiej. Gościem honorowym spotkania była Agata Kornhauser-Duda, pierwsza Dama Rzeczypospolitej Polskiej. Pani Prezydentowa z ogromną radością podziękowała za zaproszenie. - Gratuluję tego, że potrafiliście stworzyć w Kielcach tak niezwykły, profesjonalny, o najwyższych standardach ośrodek dla niepełnosprawnych intelektualnie dzieci - powiedziała. - To wynik ogromnego zaangażowania dyrekcji, wielkich kompetencji pracowników, ekspertów, rodziców, władz i darczyńców. Swoją pracę traktujecie jak misję, prawdziwe powołanie i na co dzień wykonujecie o wiele więcej rzeczy, niż macie w swoich obowiązkach. Dzieciom dajecie część siebie, swój czas, serce, ciepło i uwagę. Oferta tej placówki jest niesamowita, dzieci rozwijają się w tak wielu dziedzinach, do każdego podopiecznego podchodzicie indywidualnie i wydobywacie z każdego talenty, dostrzegacie potencjał, mimo deficytów. Gratuluję Wam z całego serca. To, co tu zobaczyłam pozostanie w mojej pamięci na długo.

Pierwsza Dama dziękowała za to, że w Kielcach promuje się pozytywny wizerunek osób niepełnosprawnych.

Za wspomaganie ośrodka, dyrekcja podziękowała przedsiębiorcom Jolancie Wadiak i Ryszardowi Grzybowi za dobudowanie skrzydła placówki. Było wiele przemówień, nagród i gratulacji. Wielokrotnie przewijały się w nich nazwiska senatora Krzysztofa Słonia, byłego prezydenta Kielc Wojciecha Lubawskiego i Marka Sceliny, dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Kielcach. Dyrekcja zaznaczała, że od początku wspierali powoływanie placówek dla niepełnosprawnych dzieci. Ta przy ulicy Chęcińskiej nosi imię Marii Majewskiej i podczas uroczystości na scenę wyszła jej córka, Anna z niepełnosprawną siostrą Mirką, która serdecznie pomachała do wszystkich. Opowiedziały wzruszającą historię ich przedwcześnie zmarłej mamy.

- Nasza cudowna mama po urodzeniu niepełnosprawnego dziecka była w rozpaczy, załamała się, ale potem ruszyła do działania i dzięki niej powstał zalążek tej placówki – mówiła. - Była wielkim społecznikiem, dom, w którym żyliśmy był otwarty dla wszystkich niepełnosprawnych. Dziś widzimy z siostrą, że jej trud nie poszedł na marne.

Z kolei dyrektor ośrodka, Joanna Błońska, podziękowała za wspaniałą pracę dwóm swoim poprzedniczkom Agacie Michalskiej i Ewie Boksie, a także Radzie Rodziców. Do powstania tak bardzo potrzebnej placówki przyczyniła się także działalność Iwony Godek, przewodniczącej Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Kielcach, i jej zastępczyń Marzenny Wiśniewskiej oraz Joanny Błońskiej. – Utworzyliśmy w Kielcach sześć placówek, w tym pierwszy Ośrodek Wczesnej Interwencji i tę na Chęcińskiej – mówiły. - Droga do sukcesu nie była prosta – zwierzała się Iwona Godek. - Kiedy przyszłam z pomysłem utworzenia Ośrodka do dyrektora Marka Sceliny i powiedziałam o tym rodzicom, podeszli do tego dość sceptycznie. Ale byłam uparta, w końcu otrzymaliśmy wsparcie i mamy piękny ośrodek dla 80 podopiecznych. Rodzice są nam wdzięczni, bo mogą też odpocząć, a ich pociechy rozwijać się.

Zaprezentowany film, którego bohaterami były niepełnosprawne dzieci - Amelka, Brajan, Nadia, Marcel, Laura, Hubert, Xawery w czasie codziennych zajęć, sprawił, że w niejednym oku przybyłych zakręciły się łzy. Wzruszenie wywołał także spektakl teatralny, który odegrały dzieci, a zaśpiewane przez nich piosenki wzbudziły podziw. Nagrodzeni przez dyrekcję zostali wszyscy pracownicy z 10 - letnim stażem, samorządowcy i darczyńcy.

Anna Strączyńska z Rady Rodziców, wręczając piękny bukiet dyrektor Joannie Błońskiej, nie kryła wdzięczności. - Nasze dzieci jeżdżą na zieloną szkołę, uczestniczą w spartakiadach, uczą się śpiewu, tańca, zdobywają mnóstwo umiejętności - wyliczała.- I mimo, że na co dzień jest nieraz pot, niecierpliwość, płacz, to my rodzice wiemy, że nasze dzieci nie wyobrażają sobie życia bez tej placówki i bardzo chętnie tu przychodzą. To jest ich drugi dom.