Antoni Bejm z Włoszczowy przechował sztandar 4 Pułku Piechoty Legionów w... taborecie

Z naszej strony internetowej dowiedziała się, że piszemy o żołnierzach 1920 roku. Mama pani Jolanty była siostrzenicą legionisty i jego chrześnicą. - Po II wojnie światowej wuj zawiózł sztandar do jakiegoś urzędu w Kielcach. I ślad po sztandarze zaginął - opowiada. Według relacji kuzynki Antoni Bejm był bardzo spokojny, zrównoważony, szczupły brunet średniego wzrostu. Milczący, skromny. - Bardzo dobry człowiek i niezwykle pracowity - podkreśla Jolanta Chodkowska. Utrzymywał się z hodowli królików. We Włoszczowie przy ulicy Partyzantów prowadził niewielkie gospodarstwo.

Robotnika z Przygradowa opisywaliśmy wielokrotnie. Źródła piszą o nim: "Urodzony 7 stycznia 1895 w miejscowości Przygradów koło Włoszczowej, syn Ludwika, wyznanie rzymskokatolickie. Robotnik. Książeczka wojskowa nr 42192. Od 22 III 1915 w III Batalionie Uzupełniającym, od 19 V 1915 w 9. kompanii III batalionu 4. pułku piechoty III Brygady LP. Wiosną 1917 wymieniony we wniosku o odznaczenie austriackim Krzyżem Wojskowym Karola. W latach 1918–1921 w stopniu kaprala służył w 25. pułku piechoty Wojska Polskiego". Rodzice Antoniego (matka Franciszka z domu Kowalska) pracowali w dobrach nieznanowickich, przy stawach rybackich zwanych Feliksówką. W nieznanowickiej szkole ludowej ukończył dwie klasy.

W 1915 roku wstąpił do Legionów i związał się z Polską Organizacją Wojskową we Włoszczowie. W 1918 roku rozbrajał żołnierzy austriackich w Kielcach. W 1919 roku jako cywil został wysłany do Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie pomagał w organizowaniu wyborów do Sejmu. Po wyborach osiadł w Pionkach. Zmobilizowany w 1920 roku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku. Walczył między innymi w obronie Boriatyna. Z frontu wrócił do Pionek. Zagorzały piłsudczyk w 1939 roku przeniósł się do Włoszczowy. Utrzymywał rodzinę z niewielkiej renty, małego gospodarstwa i dorywczych prac. Zmarł bezpotomnie 6 marca 1969 roku. Spoczywa na cmentarzu parafialnym.

W Wojsku Polskim wprowadzono trzy typy pułków piechoty. 4 pułk piechoty zaliczony został do typu I pułków piechoty (tak zwanych „normalnych”). W każdym roku otrzymywał około 610 rekrutów. Stan osobowy pułku wynosił 56 oficerów oraz 1500 podoficerów i szeregowców. W okresie zimowym posiadał batalion starszego rocznika, batalion szkolny i skadrowany, w okresie letnim zaś batalion starszego rocznika i dwa bataliony poborowych. Po wprowadzeniu w 1930 nowej organizacji piechoty na stopie pokojowej, pułk szkolił rekrutów dla potrzeb batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza.

W 1922 roku 4. Pułk przybył do stałego garnizonu pokojowego w Kielcach. Trzy lata później rozpoczęto budowę koszarów na Bukówce. W kampanii wrześniowej Czwartacy walczyli między innymi w obronie Twierdzy Modlin, stanowili też załogę Westerplatte. W połowie marca 1939 dwóch podoficerów i 68 szeregowych pod dowództwem porucznika Leona Pająka skierowanych zostało do Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Byli to wyszkoleni celowniczowie cekaemów oraz obsługa moździerzy i armatek przeciwpancernych.