Borelioza atakuje! Na co warto uważać? Jakie objawy choroby? Diagnoza i leczenie

Zobacz wideo: Zimna krew w obliczu ognia. 10-letni bohater z Koronowa odznaczony

Borelioza, czyli krętkowica kleszczowa (lub choroba z Lyme) jest dolegliwością, o której głośno stało się w latach 80. XX wieku. Bakterie odpowiedzialne za tę chorobę występują pod kilkoma postaciami. Są to przede wszystkim niezwykle ruchliwe krętki (stąd nazwa „krętkowica kleszczowa”) oraz nieruchome i odporne na wiele antybiotyków cysty. Choroba ta jest niezwykle poważna i dlatego trzeba na nią uważać. Borelioza często jest wywoływana przez kleszcze.

Atakująca nerwy borelioza jest odpowiedzialna m.in. za naruszanie stabilności nerwów twarzowych. Dlatego też problemem staje się m.in. zamykanie powiek, a także i opadanie kącików ust. Tzw. neuroborelioza może zaburzyć również prawidłowe widzenie, co będzie objawiać się m.in. czasowym zaburzeniem wzroku oraz nadwrażliwością na światło. Wśród objawów można wymienić:

• huśtawki nastrojów,
• drażliwość,
• zaburzenie koncentracji,
• zaburzenie potencji (to zdarza się niezwykle rzadko),
• zaburzenie miesiączkowania,
• problemy z sercem,
• zapalenie pęcherza.

Podstawowymi sygnałami o tym, że mamy boreliozę jest zmiana skórna. Przede wszystkim jest to rumień pojawiający się wokół miejsca ukłucia przez kleszcza. Poza tym problemem staje się zanikowe zapalenie skóry (zwykle przewlekłe), a także czerwono-błękitny guz.

Wykrycie boreliozy jest kluczowe, jeśli zależy nam na uniknięciu poważnych konsekwencji zdrowotnych. W praktyce diagnostykę powinniśmy przeprowadzić za każdym razem, gdy tylko wykryjemy ukłucie przez kleszcza. Im większa szansa na szybkie rozpoznanie, tym lepiej. Ryzyko zachorowania wzrasta z każdą godziną, choć pierwsze dwa dni wydają się być stosunkowo spokojne. Gdy tylko masz choćby przypuszczenie boreliozy, koniecznie wykonaj odpowiednie badania laboratoryjne. Powinny być to przede wszystkim:

• testy ELISA;
• test Western Blot na boreliozę;
• test PCR na boreliozę.

W przypadku dzieci borelioza przez dłuższy nawet czas może nie być poprawnie zdiagnozowana. Przede wszystkim dlatego, że rumień nie zawsze pojawia się w swojej charakterystycznej formie. Niestety, późniejsze rozpoznanie choroby znacząco zmniejsza szanse na wyleczenie. Borelioza u dzieci może mieć charakter wrodzony (powstały jeszcze w łonie matki), co jednak jest niezwykle rzadkie. W ich przypadku po ukłuciu przez kleszcza mogą się pojawić takie objawy jak:

• ból głowy,
• drażliwość,
• bóle mięśni i stawów,
• męczliwość,
• zaburzenia pamięci i koncentracji, a zatem i kłopoty z nauką.

Podstawą skutecznej walki z zagrożeniem, które może spotkać nas podczas rodzinnego wypadu do lasu lub na łąkę jest odpowiednia profilaktyka. Współcześnie nie ma szczepionki na tę chorobę, a sam organizm znacząco słabnie przez proces leczenia. Najważniejsze jest to, aby po każdym wypadzie na łąkę lub do lasu dokładnie obejrzeć zarówno siebie, jak i bliskich. Ważne jest zwracanie uwagi na okolice pachwin, gdzie skóra jest cieńsza, a zatem jest bardziej narażona na atak.

Znalezionego kleszcza trzeba wyciągnąć pęsetą tak, aby pozbyć się zwłaszcza jego aparatu gębowego. Lepiej jednak nie usuwać ich poprzez rozgniatanie. Pomocny będzie z pewnością alkohol o wysokim stężeniu alkoholu. Im wcześniej wykryje się chorobę, tym szybciej wyleczy się boreliozę.

Leczenie boreliozy zależy w dużej mierze od tego, kiedy odkryjemy chorobę. Z zasady kuracja wymaga przyjmowania antybiotyków, co trwa zwykle od 21 do 28 dni (chyba że odpowiednio wcześnie wykryjemy zakażenie). Proces leczenia wymaga podawania takich antybiotyków jak penicylina, metronidazol czy cefalosporyna.

W wyniku zachorowania na boreliozę może dojść do:

• zapalenia stawów,
• zapalenia opon mózgowych,
• niedomykalność szpary powiek,
• zapalenie mózgu,
• zapalenie nerwu wzrokowego,
• porażenie nerwu twarzowego,
• powikłania sercowe.