Były trener piłkarzy ręcznych Vive Kielce Daniel Waszkiewicz skończył 65 lat. To on stał za "15 sekund to dużo czasu"

Przez kolegów, z którymi grał w Wybrzeżu Gdańsk i reprezentacji Polski, był nazywany "Profesorem". Głównie ze względu na dojrzały, mądry styl gry i umiejętność kierowania zespołami, w których występował.

Daniel Waszkiewicz urodził się 7 stycznia 1957 roku w Chocianowie na Dolnym Śląsku. W piłkę ręczną zaczął grać w Miedzi Legnica, ale jako 19-latek został dostrzeżony przez ówczesną potęgę, Śląsk Wrocław. W klubie tym spędził trzy lata i przeniósł się do innego potentata, Wybrzeża Gdańsk. Grał tam w latach 1979-1987. W sumie zdobył sześć tytułów mistrza Polski (w 1977 i 1978 ze Śląskiem, w 1984, 1985, 1986 i 1987 z Wybrzeżem), trzy razy zagrał w finale Pucharu Europy (1978 ze Śląskiem, 1986 i 1987 z ekipą z Gdańska).

Grał jako rozgrywający. W kadrze Polski rozegrał 214 meczów i zdobył 705 bramek. W 1982 roku został brązowym medalistą mistrzostw świata, w 1980 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Moskwie (7. lokata).

W 1987 roku wyjechał do Niemiec, gdzie trzy sezony spędził w THW Kiel (wicemistrzostwo kraju w 1989), a potem pięć lat w VfL Bad Schwartau. W tym drugim klubie, w 1995 roku, zakończył grę, zajmując się pracą szkoleniową.

Kiedy w 2004 roku Bogdan Wenta obejmował reprezentację Polski, na asystenta wybrał sobie właśnie Waszkiewicza, z którym grał w Wybrzeżu i reprezentacji Polski. Ten duet zdobył z kadrą srebrny medal mistrzostw świata w 2007 roku i brązowy dwa lata później.

To właśnie Waszkiewicz, podczas słynnego meczu z Norwegią na mundialu w Chorwacji, zakończonego legendarnym już rzutem Artura Siódmiaka, podpowiedział Wencie, że rywale na swoją ostatnią akcją wycofają bramkarza, w efekcie czego do legendy przeszła "jedna Wenta", czyli "15 sekund to dużo czasu".

Po rezygnacji Wenty z prowadzenia kadry, Waszkiewicz przez kilka miesięcy (kwiecień-wrzesień 2012) prowadził reprezentację jako pierwszy trener, wraz z Damianem Wleklakiem.

Daniel Waszkiewicz w swojej biografii ma również wątek kielecki. W sezonie 2003/2004 przejął drużynę Vive od Aleksandra Malinowskiego, który w poprzednich rozgrywkach ustrzelił pierwszy w historii dublet - puchar i mistrzostwo Polski. Waszkiewicz prowadził drużynę m.in. w Lidze Mistrzów, ale była to nieudana przygoda. Kielczanie rywalizowali w grupie z węgierskim Fotexem Veszprem, duńskim Skjernem oraz bośniacką Bosną Sarajewo i nie wyszli z grupy, ponosząc w niej swoją rekordową w tych rozgrywkach do dziś porażkę, 11-bramkową. W hali przy ulicy Krakowskiej nasi szczypiorniści przegrali 30:41 z Fotexem. Ten niechlubny rekord został wyrównany dopiero w lutym 2021, gdy nasz zespół przegrał w Paryżu z PSG 26:37. Jednak jeśli chodzi o domowe mecze w Lidze Mistrzów, to wciąż najwyższa przegrana.

W 2003 roku Vive zajęło trzecie miejsce w grupie Ligi Mistrzów, co dawało wtedy grę w 1/8 Pucharu Zdobywców Pucharów. Ale i tu lepsze okazało się Gorenje Velenje (oba mecze kielczanie rozgrywali na wyjeździe).

Waszkiewiczowi nie udało się również obronić mistrzostwa Polski (było srebro, za Wisłą Płock, kielecka drużyna zdobyła za to ponownie Puchar Polski). Zresztą 20 kwietnia 2004 roku, kilkanaście dni przed końcem rozgrywek, został zwolniony, a zastąpił go jego dotychczasowy asystent, ... Aleksander Malinowski.

Poza Vive i reprezentacją Polski Waszkiewicz trenował VfL Bad Schwartau (1995–96, jako asystent), Wybrzeże Gdańsk (1996–03, złote medale mistrzostw Polski w 2000 i 2001 roku), MMTS Kwidzyn, AZS-AWFiS Gdańsk i Azoty Puławy. Obecnie nie prowadzi żadnego zespołu.

Z okazji 65. urodzin Daniel Waszkiewicz dostał specjalną koszulkę od swojego byłego klubu, THW Kiel.