Ciekawe znalezisko w kieleckim teatrze imienia Żeromskiego! Cegła z nazwiskiem fundatora, Ludwika Stumpfa

Cegła znajdowała się w ścianie od strony dziedzińca, tam, gdzie niegdyś działał pub, kawiarnia Dziurka. Zwróciła ona uwagę kierującego pracami Mirosława Mirosławskiego.

- Znalazłem też drugą, ale tamta była pęknięta – mówi. - To jedyne takie cegły do tej pory. Inne od tych użytych do budowy gmachu - mówi pan Mirosław

Jak odkryto podczas remontu materiał wykorzystany do budowy nie był dobrej jakości. Cegły pochodzące z kieleckiej cegielni Siekluckiego były źle wypalone, rozsypywały się już w trakcie prac. Budowlańcy, którzy teraz oceniali stan fundamentów twierdzili, że to z czego je zbudowano trudno nawet nazwać cegłami.

Cegła z wypalonym napisem Stumpf jest z pewnością innego gatunku.

]Ludwik Stumpf, był znanym kieleckim przedsiębiorcą, między innymi właścicielem browaru. Jak mówiono - zakochał się w aktorce z Warszawy i chciał, żeby występowała także w Kielcach. Dlatego miał wybudować budynek mieszczący teatr a także hotel i restaurację. Gmach uroczyście poświęcono 12 grudnia 1878 roku.

Odpowiedzi na pytanie skąd się wzięła udziela historyk Dariusz Kalina, który badał dzieje kieleckiego teatru.

- Ludwik Stumpf prowadził w Kielcach kilka biznesów. Miał także obok Kadzielni własną cegielnię – mówi Kalina. - Produkował w niej inne cegły, znacznie trwalsze, które bardziej przypominały beton. Wypalane były z mieszanki wapienia, gliny i sproszkowanego kalcytu. Za ten materiał Stumpf dostał nagrodę na wystawie przemysłowej w Petersburgu, opatentował go - mówi Kalina.

Zobaczcie zdjęcia teatru sprzed lat i z czasu remontu

Można się domyślać, że takie cegły były zbyt drogie, a może było ich zbyt mało by wznosić z nich gmach. Prawdopodobnie Stumpf na początku budowy w 1877 roku pozostawił jedynie swoją wizytówkę.

- Niestety, obok cegieł nie znajdował się kamień węgielny – mówi Paulina Drozdowska. - Jego poszukiwania cały czas trwają.

Fakt wmurowania kamienia węgielnego w gmachu teatru opisała Gazeta kielecka.

Budowa gmachu przy głównej ulicy Kielc, Sienkiewicza 32, a ówczesnej Pocztowej, ruszyła w 1877 roku.

Jak informuje sam Teatr imienia Żeromskiego: "Wokół powstania sceny krąży romantyczna legenda – bogaty przemysłowiec, browarnik i filantrop, Ludwik Stumpf zakochał się w warszawskiej aktorce. Postanowił zbudować teatr, by mieć ukochaną bliżej siebie. Nieznane są ani dalsze losy tej miłości, ani tożsamość aktorki. Pozostał Teatr Ludwika, nazwany tak na cześć pomysłodawcy i głównego fundatora. Zbudowany według projektu Franciszka Ksawerego Kowalskiego, wówczas jednego z najlepszych architektów w kraju. Kamienica mieściła scenę teatralną wraz z restauracją, hotelem i lokalami prywatnymi. Inauguracyjne przedstawienie odbyło się 6 stycznia 1879 roku. Była to opera komiczna po tytułem „Dzwony kornewilskie” Roberta Planquett’a w wykonaniu Towarzystwa Dramatycznego Józefa Teksla. Pierwszą premierę oglądało podobno około 800 osób. Na cześć głównego fundatora scenę nazwano Teatrem Ludwika.W tamtym czasie scena nie miała stałego zespołu ani repertuaru. Podobnie jak na innych scenach prowincjonalnych w kraju, gościły tu zespoły objazdowe, na przykład warszawskie.

Ciekawostki i sensacje dotyczące budowy i działania teatru w Kielcach