Cypr. Klasztor Agia Napa

[galeria_glowna]
Dokładny rok powstania tego monastyru nie jest znany. Są podobno jednak podstawy - m.in. pieczara, tajna skrytka oraz źródło wody pitnej - aby sądzić, że miejsce chrześcijańskiego kultu istniało w tym miejscu już w dosyć odległych czasach bizantyjskich. Związane są z tym dwie legendy.

CUDOWNA IKONA ZNALEZIONA PRZEZ PSA

Pierwsza głosi, że w pieczarze, która stanowi obecnie najniższy poziom klasztornej świątyni, pewien myśliwy, a ściślej jego pies, znalazł cudowną ikonę Matki Bożej. Z dużą dozą prawdopodobieństwa oceniono znacznie później, że ta stara, bizantyjska ikona ukryta została w pieczarze w okresie ikonoklazmu - obrazoburstwa, ruchu religijnego w kościele wschodnim zwalczającego czczenie obrazów, czyli w VII - VIII w. Dowiedziawszy się o tym - to ciąg dalszy legendy - coraz liczniejsi wierni zaczęli odwiedzać tę pieczarę i ikonę, która zasłynęła cudami. Ale świątynię nad nią oraz pomieszczeniami wykutymi w skale zbudowano dopiero w XIV wieku.

Druga legenda dotyczy klasztoru. Od roku 1489 do inwazji Turków osmańskich w 1570 roku Cyprem władała Republika Wenecka. Wówczas podobno, około roku 1500, w miejscu tym ukryła się córka arystokratycznej rodziny weneckiej, której rodzice nie zgodzili się aby wyszła za mąż za człowieka niższego stanu. To ona później, za własne środki zbudował klasztor rzymsko katolicki. W którym miejsce znajdowało sobie coraz więcej mniszek, działała też kaplica.

I także ona miała też zasadzić, dziś ogromne, kilkusetletnie drzewo sykomory na klasztornym dziedzińcu. Później, niedługo do jej śmierci, zbudowano zachowaną po dziś dzień rozległą, kamienną altanę z fontanną pośrodku, z całością pokrytą okrągłą kopułą. W innej części dziedzińca znajduje się, także z tamtych czasów, źródło wody pitnej dostarczanej akweduktem i wypływającej w klasztorze z wykutego w kamieniu łba dzika.

Po zawładnięciu Cyprem przez Turków, klasztor ten nie podzielił losu innych - zniszczonych przez wyznawców proroka. Wiadomo, że rozwijał się on nadal. Z tego okresu pochodzi prawdopodobnie młyn do wyciskania oliwy z oliwek. Wygląd klasztoru opisanego około roku 1625 przez Pietro de la Valle, pokrywa się z obecnym. Już wówczas ten żeński monastyr nosił nazwę Agia Napa i posiadał sporo nieruchomości, przede wszystkim ziemi, która była dzierżawiona okolicznym rolnikom.

WSPÓŁCZESNA AKADEMIA KULTURY PRAWOSŁAWIA

Nie wiadomo jednak dlaczego i w jakich okolicznościach przed rokiem 1668 monastyr ten przekształcił się w męski. A w 1778 r. mnisi całkowicie i na zawsze opuścili go. Klasztorna świątynia w niezamieszkanej okolicy nadal jednak była czynna. Dopiero w połowie XVIII w. zbudowano pierwszy dom we wsi, która z czasem powstała dookoła klasztoru przyjmując jego nazwę. Zasiedlili ją greccy uchodźcy przed epidemią dżumy z okolic Salonik, a klasztorna świątynia stała się w cerkwią parafialną obrządku wschodniego. W roku 1950 przeszła ona, wraz z klasztorem, gruntowny remont, który pozwolił zachować zabytkowe budynki.

W czasach arcybiskupa Makariosa III klasztor Agia Napa został uznany i polecony na stworzenie w nim Światowego Centrum Konferencji Chrześcijańskich. W latach 1978 - 2006 spotykali się w nim przedstawiciele Kościołów Środkowego Wschodu. Po odrodzeniu w 2007 roku Świętej Metropolii Konstantii Famagusty, klasztor przeszedł pod jej zarząd. Z inicjatywy metropolity Vasiliosa stworzono w niej Akademię Kultury św. Epifania. Zajmuje się ona rozwojem badań religijnych i historycznych, organizuje również konferencje i inne imprezy. W planie jest stworzenie w monastyrze cerkiewnego muzeum.

Jest to nadal ważne miejsce kultu maryjnego. Codziennie przybywają do niego, do świętej ikony, zwłaszcza kobiety bezdzietne i mające problemy z zajściem w ciążę i urodzeniem dzieci. Nie tylko aby pomodlić się, ale również opasać czyniącym podobno cuda pasem Agia Napa. Świątynia, podobnie jak i cały klasztor, są dostępne także dla turystów, stanowiąc największą atrakcję miasteczka i jego okolic.

Jest to bowiem piękne miejsce. Ze świątynią z zejściem w jej głąb do naturalnej i wykutych w skale grot, kaplicami, ikonami, freskami i zabytkowymi sprzętami sakralnymi. Również inne obiekty klasztoru - w tym jedyna na Cyprze wolno stojąca dzwonnica, jego mury obronne z bramą, wśród zieleni, tworzą wyjątkową atmosferę