Finał Międzyszkolnego Konkursu Poetyckiego imienia Łukasza Uniejewskiego we Włoszczowie. Poznaj laureatów. Zobacz zdjęcia

Po raz dziesiąty I Liceum Ogólnokształcące imienia generała Władysława Sikorskiego we Włoszczowie i Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Kielcach Filia we Włoszczowie w lutym tego roku zaprosiły uczniów klas 7-8 szkół podstawowych i uczniów szkół średnich z terenu całej Polski do zmagań w Międzyszkolnym Konkursie Poetyckim imienia Łukasza Uniejewskiego - licealisty "Sikorskiego", który zmarł 29 lat temu. Miał zaledwie 18 lat.

W konkursie Udział wzięło 25 osób - 8 ze szkół podstawowych i 17 ze średnich. Za pióra chwycili uczniowie ze Staszowa, Pińczowa, Jędrzejowa, Buska-Zdroju, Kielc. Koordynatorkami konkursu są polonistki I Liceum Ogólnokształcącego Ewelina Ratusznik i Urszula Słowik. Dołączyła do nich Justyna Kowalska z włoszczowskiej filii Biblioteki Pedagogicznej. Na jubileuszową edycję, z pomocą Starostwa Powiatowego we Włoszczowie, I Liceum Ogólnokształcące wydało z Drukarnią Kontur tomik wierszy z lat 2018-2022. Kiedy na półkach księgarni leżą tomiki Stachury, Miłosza, Szymborskiej, Herberta, Iwaszkiewicza i kilometry innych poetyckich klasyków - i można mieć wrażenie, że im poeta dłużej w grobie, tym większa szansa na to, że ktoś po niego sięgnie -pojawia się tom adeptów poezji. Krzepiące. Warto! Wtedy ma sens Yesterday Paula McCartneya (z albumu Help!) wykonana na saksofon. Jakoś trafnie brzmi w dniu gali piosenka autorstwa poety, kompozytora – Grzegorza Tomczaka, którą śpiewała między innymi Maryla Rodowicz:

„Ja to mam szczęście, że w tym momencie,
żyć mi przyszło w kraju nad Wisłą. Ja to mam szczęście…"

Jeśli się do tego dorzuci dźwięki gitary grane 30 lat temu... Poezja nigdy nie była i jest jest dziedziną popularną, pozostaje elitarna z natury. Dlatego świetnie być choć raz w takim gronie. Usiąść w artystycznej "Piwnicy" włoszczowskiego liceum i przez godzinę rozmawiać o poezji.

Konkurencja jak zawsze jest silna. Jakość dobra. Tematy - jedne trzymają na duchu, inne za rękę, wiążą koniec z końcem, zajmują kryjówki albo zaciągają się na wojnę. I czy to nie ciekawe, że im bardziej cyfrowe czasy, tym bardziej dostosowuje się do nich poezja? Ale chociaż istnieje kapitał społeczny i ludzki także w poezji ( ludzie czasem łzę uronią), nie istnieje żadne realne przełożenie na dary komercyjne tego świata. Poeci, albo umierają młodo, albo dożywają "kilku groszy". Mimo to Łukasz Uniejewski odważył się powiedzieć, że "poetą jest i ten co pisze, i ten co żyje".

Ci, którzy podążają jego śladem odebrali w piątek nagrody:

• I miejsce: Oskar Tarnik - Szkoła Podstawowa w Koniecznie,
• II miejsce: Maksymilian Sobański - Szkoła Podstawowa numer 1 we Włoszczowie,
• III miejsce: Diana Gos - Szkoła Podstawowa w Rykoszynie.

Wyróżnienia

• Igor Natkowski - Szkoła Podstawowa w Rykoszynie,
• Aleksandra Paul - Szkoła Podstawowa numer 31 z Oddziałami Integracyjnymi w Kielcach

.

I miejsce: Ewa Dankowska - Zespół Szkół numer 3 imienia Stanisława Staszica we Włoszczowie,
II miejsce: Julia Klimas - Zespół Szkół numer 3 imienia Stanisława Staszica we Włoszczowie i Daria Kaczmarek - I Liceum Ogólnokształcące imienia generała Władysława Sikorskiego we Włoszczowie,
III miejsce: Julia Skórska - Liceum Ogólnokształcące imienia Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Staszowie,
Wyróżnienia
Alicja Czerw - Liceum Ogólnokształcące imienia Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Staszowie,
Daria Madej - Liceum Ogólnokształcące imienia Mikołaja Reja w Jędrzejowie.

Gratulowali im senator Jacek Włosowicz, wizytator Świętokrzyskiego Kuratorium Oświaty Sławomir Krzysztofik oraz członek Zarządu Powiatu Włoszczowskiego Małgorzata Gusta.

- Od przyszłej edycji konkurs będzie ogólnopolski - zapowiadają Sylwester Kasprzyk, dyrektor Wojewódzkiej Biblioteki Pedagogicznej w Kielcach oraz dyrektor I Liceum Ogólnokształcącego we Włoszczowie Bożena Kaczor.

Jedną z jurorek konkursu była Iwona Boratyn, rzecznik prasowy Urzędu Gminy Włoszczowa. Oto fragment jej komentarza do X edycji finału Międzyszkolnego Konkursu Poetyckiego im. Łukasza Uniejewskiego.

Rilke odradzał młodym poetom tematy zbyt ogólne i obiegowe, bo te są najtrudniejsze i wymagają dużej pisarskiej dojrzałości. Zalecał pisać o tym, co się widzi koło siebie, czym się żyje na co dzień, co się zgubiło, co się znalazło. Do wierszy wprowadzać radził rzeczy, które nas otaczają, obrazy ze snów, przedmioty wspominane. „Jeśli codzienność wydaje ci się zbyt uboga – pisał – nie wiń jej o to: wiń samego siebie, że nie dość jesteś poetą, aby dostrzec jej bogactwo”.

Od czasu do czasu da się usłyszeć, że „normalni ludzie nie czytają poezji”. Są i takie: „normalni ludzie też jej nie piszą". Można pomyśleć, że co drugi nastolatek jest wariatem, bo wiersze pisze? Tymczasem poezja żyje wbrew wszelkim trendom. Czy naprawdę przestało nam zależeć na poezji?

Poezji nie widać w warzywniaku, w luksusowym aucie, nie dyskutuje się o niej w supermarketach czy w salonach sprzętu audio. Za bardzo nie widać jej w mediach. A już w polityce... Tylko proza. Zwykle funkcjonuje jako licealna słabość, z której dorośli ludzie wyrastają. Nie wiadomo czy o niej pisać i jak mówić, gdzie jest dla niej miejsce, skoro poeci w miejscu nie usiedzą? Czy to już ta epoka, żeby obwieszczać śmierć poezji? A może to jednak sygnał, że właśnie mijamy jej odrodzenie?