Gminny Konkurs na Palmę Wielkanocną w Pawłowie rozstrzygnięty. Zobacz zdjęcia

Komisja obradowała w składzie: Ewa Szmalemberg, Krzysztof Charemski, Piotr Maj i Maciej Bidziński wyłoniła tegorocznych laureatów konkursu.

W Kategorii zespół: KGW, koła zainteresowań:

• I Miejsce KGW Trzeszkowianki
• II Miejsce KGW Łomnianeczki
• III Miejsce KGiGW Tarczek
• Wyróżnienia KGiGW Nieczulice
• Wyróżnienie KGW Kałkowianki
• Wyróżnienie KGiGW Grabków
• Wyróżnienie Pracownia Tkaniny i Sznurka

W kategorii indywidualnej dziecięcej przyznano dwie nagrody za I Miejsce:

• I Miejsce - Antonina Dyk
• I Miejsce - Iga i Eliza Makowskie
• II Miejsce- Atelier Sztuki i Zabawy
• III Miejsce – Zosi Głuszek
• Wyróżnienie - Franciszek Wzorek.

Dla wszystkich laureatów zostały przygotowane nagrody ufundowane przez Gminny Ośrodek Kultury, Sportu i Rekreacji w Pawłowie.

Wszystkie Palmy zostały wyeksponowane na wystawie w Pokrzywnicy.

Zobaczcie galerię zdjęć

Niedziela Palmowa, zwana jest również niedzielą Męki Pańskiej a w polskiej tradycji ludowej Kwietną lub Wierzbną Niedzielą. Została ustanowiona na pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Wtedy to mieszkańcy miasta witali Go, machając gałązkami palmowymi. Taki niewielki szczegół, jak rzucanie palmowych liści pod nogi wjeżdżającemu Chrystusowi, dał później nazwę Niedzieli Palmowej, która rozpoczyna Wielki Tydzień. Liturgia Niedzieli Palmowej zakłada odczytanie ewangelicznego opisu powitania Chrystusa w Jerozolimie i poświęcenie palm. W zwyczajach ludowych Niedzieli Palmowej obok interpretacji chrześcijańskiej można odnaleźć dawniejsze wierzenia pogańskie związane z obrzędami wegetacyjno-agrarnymi.

Polskie tradycyjne palmy wielkanocne nie są podobne do tych rosnących na Bliskim Wschodzie, ale symbolizują to samo – radość i triumf. Nasze palmy to gałązki wierzbowe, często upiększane bukszpanem, barwinkiem, cisem czy też widłakiem oraz papierowymi kwiatami. Bez wierzbowych witek nie ma tradycyjnej palmy wielkanocnej. Sama wierzba jako „drzewo miłujące życie” jest symbolem sił witalnych i odradzającego się co roku życia. Gałązki kwitnącej wierzby nazywane „baziami”, „kotkami” czy „kocankami” w przekonaniu ludu wiejskiego posiadały dobroczynną siłę, ponieważ pojawiały się najwcześniej na wiosnę i niosły nadzieję na odrodzenie się życia. Dodatkową nadzwyczajną siłę zyskiwały przez pobłogosławienie ich w kościele. Dzięki święceniu gałązki wierzbowe zostały wyjęta ze sfery profanum i włączone w sferę sacrum.

Z palmą wielkanocną wiązało się wiele wierzeń i praktyk. Nasi przodkowie wykorzystywali ją zaraz po jej poświęceniu, jak i przez cały rok do różnych rytuałów.

Po przyjściu z kościoła domownicy mieli połknąć jedną bazię z palmy, by uchronić się od chorób gardła i bólów zębów. Kawałki bazi mieszano z paszą i podawano je zwierzętom, chcąc zabezpieczyć je przed chorobami. Chłostanie palmą miało pobudzić siły witalne uderzanego i przekazać mu energię, siły żywotne i rozrodcze.

Według ludowych wierzeń poświęcona palma miała zabezpieczać gospodarstwo i domowników przez cały rok.

Niedziela Palmowa połączyła wydarzenia ewangeliczne z dawnymi zwyczajami wiosennymi, w których wykorzystywano gałązki wierzbowe.