Groźna choroba pojawiła się u wilków w Świętokrzyskiem. Jest nagranie

W regionie świętokrzyskim wilki po pół wieku nieobecności pojawiły się 17 lat temu. Z roku na rok ich przybywa, a watahy zajmują nowe tereny. Obecnie populację tych zwierząt na naszym terenie naukowcy szacują na 60 - 80 osobników. Wilki są chronione prawem, mimo to regularnie giną. Najczęściej pod kołami samochodów, zdarzały się też przypadki zabijania tych zwierząt przez kłusowników, a nawet śmierci z głodu. Największym wrogiem tych drapieżników są jednak choroby - nosówka, parwowirus psi i wścieklizna. Dużym zagrożeniem dla ważących nawet kilkadziesiąt kilogramów wilków są... mikroskopijne roztocza - świerzbowce.

W tym roku pierwszy raz zarażone świerzbowcami wilki w kompleksie leśnym Lipie na północy województwa sfilmował na foto pułapce przyrodnik Jacek Major.

- W styczniu tego roku po raz pierwszy zarejestrowałem trzy wilki z objawami świerzbu w kompleksie leśnym Lipie. Pojawiały się one potem jeszcze kilkukrotnie na nagraniach z foto-pułapek, które rozmieściliśmy na tym terenie. Prawdopodobnie były to młode wilki z ubiegłorocznego miotu. Pomimo objawów zarażenia – wyleniałej sierści i ogona – nie było po nich widać oznak słabej kondycji czy cięższego przebiegu choroby. Rejestrowały się w towarzystwie dorosłych wilków, które nie nosiły objawów zarażenia. W przetrwaniu zapewne pomogła im niezbyt sroga zima. Dwa z nich zaobserwowaliśmy ponownie w marcu – udało im się przetrwać najgorszy okres, więc mają duże szanse na zwalczenie zarażenia, które nie zawsze jest dla wilków śmiertelne - informuje na stronie fundacji Save Jacek Major.

- Świerzbowce żyją w skórze zwierząt, najczęściej występują u lisów i wilków. Drążą w niej korytarze, co powoduje wypadanie sierści, a następnie rany i stany zapalne. Zakażenie często prowadzi do śmierci zwierzęcia, ale nie zawsze. Części osobników udaje się zwalczyć chorobę i przeżyć - wyjaśnia badacz życia wilków, profesor Roman Gula.