Historia godna scenariusza filmowego. Jak wójt Zagnańska po wielu latach odnalazł siostrę

Szczepan Skorupski, wójt gminy Zagnańsk stracił oboje rodziców, gdy miał trzy latka. Jego dzieciństwo nie było usłane różami. Mieszkał w miejscowości Rajec na trasie Radom Kozienice, było ich w domu sześcioro, gdy jego mama Marianna zaraz po urodzeniu bliźniaków zmarła nagle na zawał serca, mając 34 lata.

- Rano wstała, a potem upadła, przy nas dzieciach - wspomina wójt. - A zaraz potem w styczniu w wypadku na kolei zginął mój ojciec Stefan. To był dla mnie, trzyletniego wówczas dziecka szok, utrata całej rodziny, bo od razu trafiliśmy do Domu Dziecka w Radomiu, tylko najstarsza siostra została w rodzinnym domu.

ODNALEZIENI… PRZYPADKIEM

Najmłodsze, kilkutygodniowe bliźniaki zostały zabrane do Domu Małego Dziecka w Kielcach przy ulicy Zgody. - Potem prawdopodobnie zostali adoptowani. Od tamtego momentu nikt nie wiedział co się z nimi dzieje.

W środę okazało się, że najmłodsza siostra, Dorota została adoptowana przez polsko-fińską rodzinę, kiedy miała dwa latka. Jej przybrana mama jest Polką, tata Finem.
Dorota nie szukała rodzeństwa, bo nawet nie wiedziała o jego istnieniu. Chciała jedynie odnaleźć grób rodziców biologicznych, w czym pomagali jej znajomi i wynajęte biuro detektywistyczne. Kiedy go odnalazła i zauważyła, że ktoś się tym grobem opiekuje, postanowiła porozmawiać z proboszczem parafii. To od niego dowiedziała się, że ma rodzeństwo. Dopiero wtedy wreszcie mogło dojść do upragnionego spotkania.

WSZYSCY PŁAKALI

W ostatnich dniach do Krakowa przyjechała rodzina Doroty ze Stanów Zjednoczonych, Włoch i Finlandii.

- Popłakaliśmy się wszyscy. Najpierw spotkaliśmy się z Dorotką i jej mężem, po czym zjedliśmy kolację z jej rodziną. Przyleciała też jej mama, ciotki i siostry, które są Polkami, ale mają mężów z zagranicy, dlatego to spotkanie było międzynarodowe. Rozmawialiśmy w różnych językach. Było nas w sumie 15 osób. Opowiadaliśmy o swoim życiu, oglądaliśmy zdjęcia, Dorota mówiła nam o swoim hobby. Grała w finlandzkiej lidze piłki nożnej kobiet, a jej mąż pracuje w koncernie Nokia. Mieszkają w Finlandii blisko Helsinek.

Co ciekawe, przybrana mama Doroty pochodzi z gminy Nowy Korczyn w powiecie buskim.

- Dlatego jako dziecko Dorotka przylatywała tu na wakacje. Była tak blisko… - mówi łamiącym się głosem Szczepan Skorupski.

Rodzeństwo będzie utrzymywać ze sobą kontakt. Już planują jak wspólnie spędzić następne wakacje. Jest jednak jeszcze jeden nieodnaleziony brat, którego szukają wójt i siostry.

GDZIE JEST JACEK?

- W domu było nas ośmioro. Poza mną i Dorotką, były siostry Zosia, Ewa, Basia, Bożenka. Był jeszcze brat Leszek, który zginął w zeszłym roku i właśnie Jacek, którego wciąż nie możemy odnaleźć. Ślad urwał nam się w Domu Małego Dziecka przy ulicy Zgody w Kielcach. Tego domu już nie ma. Z tego co wiem, był tam pożar, nie ma dokumentów.

Zdecydowaliśmy się, że będziemy poszukiwać go też poprzez biuro detektywistyczne - mówi Szczepan Skorupski.

SZCZĘŚCIE WÓJTA

- Jako jedyny z rodzeństwa miałem to szczęście, że szybko trafiłem do kochającej mnie rodziny zastępczej do Wiesławy i Henryka Baruchów - opowiada wójt.

- Pozostali wychowali się w placówce. Z moimi przyszłymi rodzicami to była miłość od pierwszego wejrzenia. Gdy zupełnie przypadkowo ze swoimi znajomymi trafili do radomskiego Domu Dziecka od razu im się spodobałem. Ta ich sympatia wynikała z tego, że byłem bardzo podobny do mojego przybranego taty. W krótkim czasie rozpoczęli o mnie starania i trafiłem pod ich dach do Jaworza w gminie Zagnańsk niedaleko Kielc. Moi nowi rodzice zastępczy okazali się wspaniałymi ludźmi, a najważniejsze było to, że zwyczajnie mnie pokochali. Ojciec zawsze mi powtarzał, że kocha mnie jak własnego syna. Byłem ich jedynym dzieckiem, wychowywany jak jedynak, a z drugiej strony wiedziałem, że gdzieś w Polsce żyje moje rodzeństwo, które wkrótce zaczęło mnie odwiedzać, a rodzice zastępczy nigdy mi tych kontaktów nie utrudniali. Właśnie za tę możliwość utrzymywania relacji z biologiczną rodziną, za to, że nowi opiekunowie nie zmienili mi nazwiska, tata wręcz twierdził, że bez względu na wszystko, ważne są korzenie i miłość jaką otrzymałem byłem im wdzięczny i nie odczuwałem tak bardzo braku moich prawdziwych rodziców.

POWRÓT W RODZINNE STRONY

Dzisiaj, po latach, będąc wójtem Szczepan Skorupski cieszy się z tego, że nie tylko nie zawiódł rodziców zastępczych, zwykle starał się nie przysparzać im kłopotów wychowawczych, choć lepsze i gorsze momenty jak w każdej rodzinie się zdarzały, ale również z tego powodu, że po niedługim okresie rządzenia gminą udaje mu się zdobywać przychylność mieszkańców. Mówi, że ta akceptacja społeczeństwa jest dla niego dużo ważniejsza, niż wszystkie drogi i inwestycje.

- Mój tata zastępczy zmarł cztery lata temu i nie doczekał tego, że zostałem wójtem - mówi. - Mama na pewno jest dumna z moich sukcesów zawodowych, choć nieraz mamy odmienne zdania w sprawach gminy i niektóre moje posunięcia jako wójta krytykuje. Miłe było to, że po jedenastu latach nie mieszkania w gminie wybrano mnie na jej włodarza. Na to, że zdecydowałem się wrócić w rodzinne strony i kandydować wpłynęły w sumie dwie sprawy, śmierć taty, to, że mama została w domu sama i mój nieprzewidziany rozwód.
Szczepan Skorupski mówi otwarcie, że rozwód uważa za swoją największą porażkę.

- Przeżyłem go bardzo, bo kochałem swoją żonę, która mnie zostawiła dla swojej pierwszej miłości - dobrze pamięta ten tragiczny czas. Żonaty był przez 12 lat, ma 17 letnią córkę Magdę i 15 letniego syna Bartka. Z synem ma bardzo bliskie więzi, spotykają się bardzo często, mają wspólne pasje, taniec i szachy, a także zwiedzanie europejskich parków rozrywki, byli razem w wielu. Ale z córką nie widuje się w ogóle, bo ona tego nie chce. To kolejna największa rana w jego sercu, bo wcześniej byli ze sobą bardzo zżyci. - Bardzo chciałabym odzyskać miłość mojej córki, bo nie czuję winny. Wierzę, że do takiego naszego spotkania w końcu dojdzie. Czekam na ten znak od niej.