Krzysztof Janicki odszedł na emeryturę. To on stworzył legendarny zespół "Bąbelki" z Gnojna

Krzysztof Janicki przepracował w Gnojnie 29 lat. Był tam od początku istnienia tamtejszych Warsztatów Terapii Zajęciowej. - Na początku działaliśmy przy Domu Pomocy Społecznej, ale jako osobna instytucja. Uczestnikami byli nie tylko mieszkańcy placówki, ale także ludzie ze środowiska niepełnosprawnych. Któregoś dnia wpadliśmy na szalony pomysł utworzenia zespołu muzycznego. Nazwaliśmy go Bąbelki. Działał bardzo długo. Śpiewaliśmy dla znanych osób - premierów, prezydentów. Grupa gościła na Ukrainie, występowała w auli uniwersytetu w Poznaniu. Miała dużo spektakularnych osiągnięć. Wydaliśmy dwie płyty - wspomina Krzysztof Janicki.

Za swoje największe osiągnięcie uważa przełamanie barier pomiędzy zdrowymi a niepełnosprawnymi. - Wyrwaliśmy się z czegoś takiego, co nazywa się gettem kultury niepełnosprawnych. Zespół istniał na scenach w całej Polsce. Swego czasu było o nim głośno, bo grupa z tak małego miejsca, jak Gnojno, była czymś niecodziennym. Braliśmy udział między innymi w festiwalu piosenki studenckiej. Pomagaliśmy też ciężko poparzonej dziewczynce z powiatu staszowskiego, wsparliśmy zbiórkę dużą kwotą - mówi Krzysztof Janicki.

Pan Krzysztof, zanim zaczął pracę w Warsztatach Terapii Zajęciowej był czynnym muzykiem estradowym i kościelnym. Przez 12 lat pracował jako organista w kościele w Balicach, gmina Busko-Zdrój. Miał także swój zespół. Jak to się stało, że trafił do Gnojna?

- Pewnego dnia stanąłem przed dylematem, co dalej robić ze swoim życiem. Nie chciałem już być organistą. Zaprzyjaźniony sekretarz partii mówił do mnie, że jak była komuna to ja byłem w kościele, a jak transformacja, to uciekam z kościoła. Ale ja szukałem pracy. Miałem do wyboru albo zostać nauczycielem albo iść do Warsztatów Terapii Zajęciowej. Dowiedziałem się, że jest taka nowa instytucja i szukają instruktorów do prowadzenia terapii zajęciowej, między innymi muzyków. Poszedłem tam w zasadzie dla żartu, nie zdając sobie sprawy "w co się pakuję". I spędziłem tam 30 najważniejszych lat mojego życia - opowiada Krzysztof Janicki.

W pracy stykał się z ludźmi bardzo chorymi, z niepełnosprawnościami zarówno intelektualnymi, jak i fizycznymi. - Niezwykle ceniłem sobie współpracę ze Stanisławem Koziołem, który przyjmował mnie do pracy w Gnojnie. To był człowiek, który wiedział, po co pracuje w tym miejscu - podsumowuje Krzysztof Janicki.

Dom Pomocy Społecznej w Gnojnie, gdzie działają Warsztaty Terapii Zajęciowej, jest placówką przeznaczoną dla dzieci i młodzieży oraz dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie chłopców i mężczyzn. Posiada 100 miejsc. Na początku swojego funkcjonowania mieścił się w budynku pałacowym wybudowanym w drugiej połowie XVI wieku dla dziedzica Gnojna, Krzysztofa Gnoińskiego. W późniejszym okresie dwór należał do rodzin Lanckorońskich, Rupniewskich i Łuniewskich. Po wojnie znajdowało się tam Państwowe Gospodarstwo Rolne, w użytkowaniu którego pałac pozostawał do 1958 roku. W tym roku Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej postanowiło adaptować dwór na Zakład Specjalny dla Dorosłych, a w 1962 roku decyzją Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach przekształcono go na Państwowy Dom Specjalny dla Dzieci. 25 września 2015 roku Dom Pomocy Społecznej w Gnojnie hucznie obchodził 50-lecie swojego istnienia.