Ksiądz miał wtedy rację, chamiejemy na potęgę

Mimo obecnej pandemii, od kilku dekad żyjemy w najlepszych z czasów od chwili, gdy Bóg wygnał Adama i Ewę z Raju. Mamy auta, komputery, nowoczesną medycynę, dostęp do wiedzy, o jakiej jeszcze niedawno ani się nam śniło. Cola podrożała, ale nie głodujemy na przednówku, nie musimy się martwić, za co kupić dziecku buty na zimę. Że nam lepiej, niż pradziadom, to pewne. Ale czy od tego dobrobytu staliśmy się lepsi? Obawiam się, że nie. Sto lat temu podczas imprezy córka pani domu grała Szopena na pianinie, a panny i kawalerowie na głos czytali poezję i dyskutowali o literaturze. Dziś pokazujemy sobie na telefonach filmiki z żulami, a w dobrym tonie jest pochwalić się kolegom w pracy, ile się w sobotę wypiło. Nie, żeby kiedyś wszyscy byli wzniośli i szlachetni, ale rzeczy, których wówczas wypadało się wstydzić, dziś opowiadamy bez żenady. Ksiądz Mieczysław Maliński lata temu wygłosił najkrótsze kazanie świata. Powiedział wiernym - „Chamiejemy”, nawet nie dodał „Amen”. Nie prorok? Prorok! Stajemy się coraz wulgarniejsi. Nie wiem, czy przykład idzie z góry czy z dołu, ale przed wojną Winston Churchill napastliwego adwersarza usadził na miejscu słowami „Jest Pan osobą wyjątkowo skromną i ma ku temu wszelkie powody”. Dziś słyszymy z ust polityków o zdradzieckich mordach, gorszym sorcie, albo dorzynaniu watah. Dostrzegają Państwo różnicę? W bliskim mi Skarżysku, całkiem niedawno, najpierw na śniegu ktoś wydeptał „j...ć PiS”, zdjęcie z euforią upublicznił prezydent miasta. Potem, kiedy magistrat zatrudnił radykalną, lewicową działaczkę na stanowisku inspektora do spraw równości, w pierwszym dniu pracy przywitał ją napis, żeby „wyp... do Kielców”. Niestety, dzisiejsza Polska to nie Śródziemie Tolkiena. Nie ma złych orków i dobrych elfów. Wszyscy, chcąc nie chcąc, stajemy się chamami. Polszczyzna skurczyła się do słów k...a, j...ć i p...ć. O dziwo, wystarczą, do opisania świata.