Leszek Wawrzyła, Człowiek Roku 2016, kategoria rolnictwo - ma wiele talentów

Otrzymał Pan tytuł Człowieka Roku 2016 w kategorii „Rolnictwo”w plebiscycie Echo Dnia, jak został Pan rolnikiem?
Urodziłem się w Jędrzejowie, ale wychowywałem na wsi, w Rakoszynie, gmina Nagłowice. Rodzice prowadzili gospodarstwo i tam przechodziłem te wszystkie stopnie wtajemniczenia. Jeszcze pamiętam jak się „koniem robiło”, z perspektywy czasu to jest bardzo ciekawe doświadczenie. Teraz mam obraz tego jak się wieś polska zmieniła. Jako dziecko pamiętam całe łany kop i mendli, piękny widok, dzisiaj już tego niestety nie ma. Wyparła to technika, ale wszystkie te szczeble przeszedłem i odczułem na własnej skórze i mam obraz tego chłopa jak wyglądał dawniej, a jak wygląda teraz.

Ma Pan trzech synów, zajmą się rolnictwem?
Niekoniecznie. Nie namawiam, niech sami wybiorą to, co w życiu chcą robić, bo jeśli się kogoś do czegoś namawia nie jest to dobre. Nic na siłę.

Jest Pan rolnikiem, muzykiem, radnym sejmiku wojewódzkiego
To jest tak, że mam wiele zainteresowań. Zawsze lubiłem łączyć różne rzeczy. Wykonuje kilka zawodów. Generalnie obracam się koło muzyki, bo takie mam wykształcenie. Uczę w szkole muzyki, między innymi w Radkowie i Słupi Jędrzejowskiej, sprawuje funkcję organisty. Radnym sejmiku wojewódzkiego jestem trzecią kadencję. Podobnie jak w rolnictwie pracą od podstaw przechodziłem wszystkie szczeble, najpierw byłem radnym gminy Słupia Jędrzejowska, potem była rada powiatu w Jędrzejowie.

Jakie plany ma radny sejmiku?
Razem z koleżanką Bogusią Wypych z lokalnej grupy działania chcemy zrobić jak najwięcej dla powiatu. Powstają nowe inwestycje. W Jędrzejowie jest troszeczkę tych firm i chcemy im stworzyć jak najlepsze warunki. Chociażby poprzez mądre rozlokowanie środków unijnych z nowego rozdania 2014-2020. Nigdy nie będziemy Warszawą czy Trójmiastem, ale inwestorzy, powoli, ale jednak ściągają do świętokrzyskiego.

Mówi się, że na scenie kradnie Pan show, czy nie minął się Pan z powołaniem?
Ze sceną mam do czynienia cały czas. Z natury jestem wesoły, mam to po dziadku, który był niesamowicie radosnym człowiekiem. Kiedyś ludzie mieli biedę, ale umieli się cieszyć tym co mają. Dzisiaj ludziom tego brakuje, mają wszystko, a są czasami tak przybici, że szkoda słów. To właśnie pamiętam u dziadka i to mi tak jakoś zostało. Lubię coś zaśpiewać, zagrać na grzebieniu.