Mieszkańcy Sandomierza wspierają protestujących w Sejmie

Jak przyznali organizatorzy to była spontaniczna akcja, na którą zapraszano pocztą pantoflową. Przyszło prawie 40 osób, ale to dopiero początek solidaryzowania się mieszkańców Sandomierza z rodzicami niepełnosprawnych dzieci, którzy od ponad 30 dni okupują gmach Sejmu i walczą o swoje postulaty.

- Skrzyknęliśmy się dlatego, że obojętność ludzka jest tak dalece posunięta w tej chwili, że kiedy matki niepełnosprawnych dzieci razem z tym całym swoim nieszczęściem pokazały światu, że są wyższe wartości niż doraźne cele polityczne nie mogliśmy pozostać obojętni - mówiła Justyna Wesołowska, współorganizator spotkania. - Stwierdzam jako nauczycielka i matka dwojga niepełnosprawnych dzieci, że żadna nauka i wychowanie nie mają sensu, jeśli najsłabsi zostali zostawieni sobie. Kiedy mówi się o tym, że najważniejszy jest Bóg, honor i ojczyzna, to trzeba pamiętać, że nie ma ojczyzny bez nas.

Uczestnicy spotkania przyznali że spotykając się na Rynku, w ten sposób chcą dać znać matkom i młodym pokoleniom, że wartości moralne są najważniejsze. - Chcielibyśmy, aby los niepełnosprawnych był początkiem tego co nazywa się wspólna Polska - dodała organizatorka. - Chcemy, aby to nasze spotkanie zapoczątkowało cykl zrzeszania się po to, aby zmienić to, że nie pozwalamy niepełnosprawnym godnie żyć, za co - jak powiedziała siostra Chmielewska, powinnyśmy przepraszać ich na kolanach.

Marek Bronkowski, burmistrz Sandomierza popiera ideę wspierania protestujących w Sejmie i podpowiada, że aby nagłośnić kolejne spotkanie. Zdaniem burmistrza najlepszą okazją będzie Biała Niedziela w Sandomierzu zaplanowana na 27 maja. W południe można by ponownie spotkać się na płycie Rynku i w szerszym już gronie wyrazić swoje poparcie dla protestujących rodziców w Sejmie.

Zdaniem Marka Bronkowskiego protest rodziców należy poprzeć z kilku względów. - Nie zdajemy sobie sprawy z jakimi problemami borykają się osoby niepełnosprawne - mówi burmistrz Bronkowski. - Miałem niepełnosprawnego ojca, który od wieku sześciu lat był niesprawny ruchowo. To był problem dla mnie jako dziecka i dla niego. Jeśli kogoś ten problem nie dotyka, to nie czuje tego. Bez względu na opcje polityczne, na to kto sprawował władzę, ten temat był odsuwany na plan dalszy. Jest to grupa, która okazuje swoje niezadowolenie ze zbyt słabym poparciem. Gdyby palono opony, gdyby były gwizdki, blokady na ulicach, ich problemy byłyby zauważone. Dlatego musimy ich wspierać.