Most Herbski w Kielcach od wtorku nosi imię profesora Wacława Różańskiego [ZDJĘCIA, WIDEO]

Z wnioskiem takiego uhonorowania profesora wystąpiło Towarzystwo Przyjaciół Kielc. W marcu Rada Miasta Kielce przyjęła uchwałę w tej sprawie.

Profesor Wacław Różański był związany z Kielcami od roku 1919, kiedy to zamieszkał tu wraz z rodzicami i zaczął uczęszczać do Państwowego Gimnazjum imienia Mikołaja Reja (dziś I Liceum Ogólnokształcące imienia Stefana Żeromskiego). Po zdaniu matury rozpoczął ochotniczą służbę w Pułku Piechoty im. Legionów w Kielcach.

• W 1935 roku zdał egzamin konkursowy na Wydział Hutniczy AGH w Krakowie.
• W 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej, a po ucieczce z niewoli w 1940, po powstaniu Związku Walki Zbrojnej został komendantem dzielnicy Zachód podobwodu „Miasto - Kielce” noszącej kryptonim „Zalezianka”, działalność konspiracyjną kontynuował w AK pod pseudonimem „Żubr”. Pracował w Zakładzie Wagarskim Aleksandra Czerwieńca jako ślusarz, następnie krótko w Pracowni Kielce-Herbskie na stanowisku kreślarza.
• W 1944 roku podczas akcji „Burza” walczył w 4. Pułku Piechoty Legionów AK pod Antoniowem, Fanistawicami i Radkowem, pod koniec wojny byt szefem uzbrojenia obwodu AK w Częstochowie.
• W 1945 roku wznowił studia w Krakowie, w 1946 obronił pracę magisterską, w 1954 został adiunktem, a w 1958 otrzymał tytuł docenta, byt prodziekanem i dziekanem Wydziału Metalurgicznego.
• W 1965 roku otrzymał tytuł prof. nadzwyczajnego Nauk Technicznych, organizował i kierował punktami konsultacyjnymi AGH w Kielcach i Końskich.

Współpracował z Hutą w Ostrowcu Świętokrzyskim, prowadził badania nad odtworzeniem starożytnego procesu dymarskiego, popularyzował wyniki odkryć archeologicznych, był współorganizatorem „Dymarek Świętokrzyskich” i Muzeum Starożytnego Hutnictwa w Nowej Stopi.

Po przejściu na emeryturę pełnił funkcję Przewodniczącego Konwentu Seniorów AGH, był promotorem czterech prac doktorskich.
W uznaniu zasług prof. Wacław Różański został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł w 1994 r.‚ został pochowany w Krakowie.

Profesor Różański zapisał się w pamięci swoich bliskich, współpracowników i wychowanków, jako wybitny specjalista i naukowiec, a jednocześnie, jako człowiek o ogromnym poczuciu humoru, którym zjednywał sobie sympatię otoczenia.