Nie damy sobie popsuć tych świąt! Tylko niech każdy ugryzie się w język

Rok temu o tej samej porze, zwyczajowo narzekałem, jak na Polaka przystało. Że Boże Narodzenie z ważnego wydarzenia zdegradowało się do świecąco - grającej tandety, a my daliśmy sobie wmówić, że najważniejsze są zakupy i prezenty, a nie wybaczanie wzajemnych urazów. Nawet Mikołaj przestał być święty i zmienił się w otyłego faceta w śmiesznym kubraczku. Jedynym tradycyjnym dla Polskiej kultury elementem pozostał u niego czerwony nos (plus taki, że przebrany wujek Władek nie musi używać makijażu).
Dość! Pora ponarzekać na co innego, wszak sytuacja jest wyjątkowa. Chiński wirus popsuł nam już Wielkanoc (czego mu nie zapomnę), teraz zamierza zrobić to samo. Co prawda, większość ludzi przestała się przejmować Covid - 19. Takie wrażenie odnoszę odwiedzając supermarkety. Nikt już nie przestrzega zasad dystansu społecznego, maseczki dyndają seniorom pod brodami jak rządowe zalecenia, marnuje się alkohol w dozownikach do dezynfekcji rąk. Do okupacji ludzie przywykli, cóż się dziwić, że do epidemii też. A jednak trochę strach.
W Wigilię puste miejsce przy stole pewnie pozostanie puste. Kolędników nikt rozsądny do domu nie wpuści, bo a nuż się okaże, że to przebierańcy, jak z piosenki o chłopcach - radarowcach. A rodzina zjechała na święta, bo jakby inaczej? Wierzę, że mimo wszystko nie damy sobie popsuć tych świąt. W Wigilię znów ubierzemy choinki, pewnie ci niewierzący też. Wieczorem siądziemy do stołów. Prawak z Lewakiem, gej z narodowcem, julka z dziadersem, Pisowiec z Platformersem, połamią się opłatkiem. Najpiękniejsze w Wigilii i Bożym Narodzeniu jest to, że prawie wszyscy w ten niezwykły czas dokonają rzeczy zdawałoby się, niemożliwej. Ugryzą się w języki. Będą sobie życzyć zdrowia i szczęścia. Najczęściej szczerze. Jeśli choć na te parę dni przestaniemy się kąsać, a zaczniemy lubić, cud Bożego Narodzenia znów się spełni. Może po to mały Jezus przyszedł na świat?