Nie żyje Mieczysław Gil, legenda "Solidarności". Pochodził z gminy Łubnice, był senatorem ze Świętokrzyskiego

Mieczysław Gil urodził się 9 stycznia 1944 w Gacach Słupieckich, gmina Łubnice w powiecie staszowskim. W młodośći wyjechał do Krakowa i tam w Nowej Hucie stał się legendą Solidarności.

Był działaczem związkowym, opozycjonistą w okresie Polski Ludowej, posłem na Sejm, senatorem, przewodniczącym Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego.

Mieczysław Gil, choć związany z Nową Hutą i Krakowem tak naprawdę nigdy nie rozstał się z rodzinnymi stronami. W 2011 roku zdobył mandat senatora z naszego okręgu wyborczego numer 81 obejmującego powiaty buski, jędrzejowski, kazimierski, konecki, pińczowski, staszowski i włoszczowski.

Ukończył w 1963 Technikum Hutniczo-Mechaniczne w Nowej Hucie i podjął pracę w tamtejszej hucie. Od 1977 roku zaangażował się w działalność związkową. W sierpniu 1980 został rzecznikiem strajku hutników, następnie przewodniczył Komisji Robotniczej Hutników Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Hucie imienia Lenina. Pełnił również funkcję wiceprzewodniczącego i przewodniczącego zarządu Regionu Małopolska związku. Był delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów Solidarności w Gdańsku.

Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował strajki w Hucie imienia Lenina i w regionie. W styczniu 1982 został aresztowany, a następnie skazany na 4 lata pozbawienia wolności. Zwolniono go w listopadzie 1983, stracił zatrudnienie w hucie, pracował następnie w rolnictwie, prowadząc jednocześnie działalność w podziemiu. Od 26 kwietnia 1988 uczestniczył strajku w hucie, wraz z Janem Ciesielskim i Stanisławem Handzlikiem przejął kierowanie tym protestem. Po jego pacyfikacji pobity, 5 maja aresztowany, po kilkunastu dniach zwolniony na skutek interwencji przedstawicieli kurii biskupiej.

W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Ponownie został szefem zakładowej „Solidarności” w Nowej Hucie. W czerwcu 1989 został wybrany do Sejmu kontraktowego z ramienia Komitetu Obywatelskiego w okręgu nowohuckim. Był członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, a po wyborach prezydenckich w 1990, kiedy klub opuściła część działaczy związana z Tadeuszem Mazowieckim, objął stanowisko przewodniczącego.

W 1991 po raz drugi uzyskał mandat poselski z wspierającej Lecha Wałęsę listy Krakowskiej Koalicji Solidarni z Prezydentem w okręgu krakowskim. Od 1996 działał w Partii Chrześcijańskich Demokratów, następnie od 1999 w Porozumieniu Polskich Chrześcijańskich Demokratów, w tym jako przewodniczący struktur małopolskich. W latach 1998–2002 był radnym sejmiku małopolskiego z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność. W 2001 bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy Akcji Wyborczej Solidarność Prawicy. W 2005 został przewodniczącym Stowarzyszenia Polskich Chrześcijańskich Demokratów, w tym samym roku bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Partii Centrum.

W wyborach parlamentarnych w 2011 był kandydatem Prawa i Sprawiedliwości do Senatu, został wybrany. W 2015 nie uzyskał senackiej reelekcji.

Był żonaty, miał dwoje dzieci