Osobowość Roku 2020 w powiecie ostrowieckim. Anna Gębura: Młodzież bardzo szybko wyczuwa fałsz

Ostatnio głośno zrobiło się o szkole, w której Pani pracuje- Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego, czyli popularnej „Samochodówce”, za sprawą organizowanych przez Panią akcji. Co było kołem zamachowym do rozpoczęcia tej działalności?
Fakt, że do plebiscytu nie zostałam nominowana tylko ja, ale też kilka moich koleżanek, świadczy o tym, że ktoś dostrzega to co robimy, a dzieje się tu faktycznie wiele. W tej szkole pracuję dopiero dwa, wcześniej były to szkoły podstawowe numer 8 i 10. Pracowałam tam jako pomoc nauczyciela i zaczęłam działać, między innymi prowadzić koło wolontariatu. Chciałam czegoś więcej, chciałam się realizować, a ponieważ bardzo szybko nawiązuję kontakty, mam dystans do siebie i ogólnie lubię ludzi, łatwiej było mi zacząć działać. W „Samochodówce” zostałam koordynatorem Koła Aktywności Młodzieży. Dostrzegłam, że swoim zapałem może zarazić inne koleżanki. Tak się zaczęło.

Zrealizowałyście już kilka ciekawych akcji, od profilaktycznych po charytatywne czy zdrowotne. Skąd bierzecie pomysły?
Rzucam pomysł i patrzę, co się będzie działo. Zazwyczaj jest burza mózgów i wychodzą z tego niezłe akcje. W tym roku udało nam się wiele zrobić, mimo pandemii. Było też wiele akcji, o których wcale nie było głośno. Nie spodziewałyśmy się tak pozytywnego odzewu, ale na pewno to dało nam kopa i upewniło, że warto. Myślę, że młodzieży też był potrzebny taki zastrzyk dobrej energii i płaszczyzna, na której mogą się realizować.

Ciężko jest wam- pedagogom, dogadać się teraz z młodzieżą, zarazić swoimi pomysłami? Wszyscy mamy za sobą bardzo trudny rok.
Ja należę do ludzi, którzy jeśli wyczują potencjał, to po prostu chce im się robić, a tutaj taki potencjał jest. Z młodzieżą trzeba inaczej- więcej robić, a mniej mówić. Jeśli młodzież nie zobaczy naszego działania i przykładu, to wyczuje fałsz i po prostu się zniechęci. Trafiłam na świetnych uczniów, staram się być dla nich nie tylko wychowawcą, ale i przyjacielem, kierować ich, nauczyć empatii i udowodnić, że jest ona „w cenie”.

Co macie w planach na kolejne miesiące?
Niestety tematem, którym będzie trzeba się zająć jest depresja młodzieży i poczucie osamotnienia- to efekt pandemii. Niedługo z moimi uczennicami, zaczynamy projekt współpracy z domami pomocy i domami seniorów. To w ramach działania fundacji Wyspa Pomocy, której jestem wiceprezesem. Poza tym powtórzymy na pewno akcje profilaktyczną, akcję ścinania włosów dla Fundacji Rack’n’Roll, a także dzisiejszą akcję poszukiwania potencjalnych dawców szpiku kostnego. Na pewno będzie się działo.