Paulina Figiel - Gut, Nauczycielka Roku 2019 w powiecie buskim: - Los zaprowadził mnie w stronę "szkoły" (ROZMOWA)

Zawód nauczyciela był Pani marzeniem? Tradycją rodzinną?
Często zdarza się, że to co robimy w życiu mija się z tym co kiedyś wyznaczyliśmy sobie jako cel, co było naszym marzeniem czy naszymi planami. Podobnie było u mnie. Pragnęłam zostać farmaceutką, a los pokierował mnie w stronę „szkoły”. Także marzenia czasem czy tradycja rodzinna, mają się nijak do rzeczywistości i zdarzeń które przed nami.Szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie teraz już innej drogi, być może jak ktoś zapytałby mnie pięć lat temu odpowiedź byłaby inna, ale na dzień dzisiejszy spełniam się w tym co robię.

Do jakich szkół ten los Panią pokierował?
Studia magisterskie w zakresie chemii ukończyłam na Uniwersytecie Przyrodniczym imienia Jana Kochanowskiego w Kielcach na wydziale Matematyczno - Przyrodniczym w 2008 roku i już od września zaczęłam pracę w Publicznej Szkole Podstawowej numer 3 w Busku Zdroju. W 2009 roku podjęłam pracę w Publicznej Szkole Podstawowej imienia Jana Pawła II w Zbludowicach, gdzie pracuję do dnia dzisiejszego. W trakcie likwidacji gimnazjum zwiększyło się zapotrzebowanie na kwalifikacje w zakresie chemii w szkołach podstawowych, tak też dostałam pracę w Publicznej Szkole Podstawowej numer 2 w Busku Zdroju i Zespole Placówek Oświatowych w Dobrowodzie, w obu placówkach pracuję do dziś. Od 2019 roku wróciłam również tam gdzie zaczynałam swoją przygodę ze szkołą, czyli do Publicznej Szkoły Podstawowej numer 3 w Busku Zdroju. Można powiedzieć, że życie zatacza koło i ciągle zaskakuje. W tym roku rozpoczęłam również pracę z dorosłymi uczniami w Technikum Farmacji przy Centrum Edukacji Sigma. Miłość do chemii rozwijam w swojej własnej firmie „Chemistry Coaching”, która powstała w tym roku, tam realizuje się jako trener chemiczny, przekazując wiedzę grupie zaangażowanych uczniów.

Pracuje Pani zatem w...pięciu szkołach. Logistykę chyba ma Pani opanowaną do perfekcji?
Logistyka w moim przypadku jest najważniejsza, jak ja to mówię „żyję na minuty”. Ale robię to dla mojej córki Hanny, która ze względu na swoją wyjątkowość - autyzm, stała się moją motywacją. Każdy dzień tygodnia to inna praca, często dwie jednego dnia. Żałuję tylko, że nie ma dwóch niedziel w tygodniu.

Gdyby Pani miała wskazać najlepszą i najtrudniejszą rzecz w tym zawodzie to co by to było?
Najlepsza w mojej pracy jest różnorodność, wśród uczniów, środowisk szkolnych i nauczycieli. Można powiedzieć, że każdy nowy dzień to zaskoczenie, a wszystko to przyjmuję z uśmiechem na twarzy. Uważam, że pozytywne nastawienie niesie za sobą pozytywne zdarzenia.Jest to zajęcie , które każdego dnia przynosi nowe wyzwania. Szczególnie jeśli ma się tyle miejsc pracy co ja. Każda szkoła dla mnie wnosi coś nowego, jak również wymaga czegoś innego. Najtrudniejsze jest logistyczne rozplanowanie obowiązków i ich realizacja.