PGE VIVE Kielce. Wzruszające pożegnanie Julena Aginagalde przez kibiców [ZDJĘCIA, VIDEO]

Pandemia koronawirusa sprawiła, że sezon piłki ręcznej został skrócony. Z PGE VIVE Kielce odchodzi kilku zawodników - Blaż Janc, Mateusz Jachlewski, Mariusz Jurkiewicz, Romaric Guillo i Julen Aginagalde. Szczególnie ten ostatni jest ulubieńcem kieleckich kibiców, dlatego dzień przez jego powrotem do Hiszpanii postanowili mu zrobić specjalne pożegnanie.

W tajemnicy przed Julenem fani skrzyknęli się przez internet i stawili się na kieleckiej promenadzie przy ulicy Solnej, pod apartamentowcem, w którym mieszka Bask. Był ulubiony polski utwór Aginagalde - "Wehikuł czasu" Dżemu, były śpiewy i flary, były flagi z nazwiskiem zawodnika, które kibice wozili na mecze po całej Europie.

Julen Aginagalde trafił do PGE VIVE w 2013 roku z hiszpańskiego Atletico Madryt. Zastąpił innego ulubieńca kieleckich kibiców, również obrotowego, Serba Rastko Stojkovicia, któremu wtedy także sprawiono specjalne pożegnanie, w jednym z kieleckich pubów. Przyjście Aginagalde do zespołu mistrza Polski było dużym wydarzeniem, bo był on wtedy uważany za najlepszego gracza na swojej pozycji na świecie.

Z PGE VIVE Aginagalde zdobył siedem tytułów mistrza Polski (2014-2020), sześć Pucharów Polski (2014-2019, edycji 2020 jeszcze nie dokończono), brązowy medal klubowych mistrzostw świata Super Globe (2016) oraz dwa medale Ligi Mistrzów - brązowy w 2015 i złoty w 2016. Ten ostatni zapewnił kieleckiemu w pamiętnym finale z Telekomem Veszprem, skutecznie wykonując ostatniego karnego.

Aginagalde wszedł wtedy na podium z flagą swojego miasta - baskijskiego Irun. Teraz niespełna 38-letni zawodnik wraca do klubu, którego jest wychowankiem - Bidasoy Irun. Aginagalde 191 razy zagrał w reprezentacji Hiszpanii, zdobywając 463 bramki. Jest mistrzem świata (2013), brązowym medalistą mistrzostw globu (2015), dwukrotnym mistrzem Europy (2018, 2020), wicemistrzem Europy (2016) oraz brązowym medalistą mistrzostw Starego Kontynentu (2014).

Ma na koncie również kilka tytułów indywidualnych, m.in.: najlepszego obrotowego igrzysk olimpijskich (2012), najlepszego obrotowego mistrzostw świata: 2013, najlepszego obrotowego mistrzostw Europy (2014, 2016), najlepszego obrotowego Final Four Ligi Mistrzów w historii (2017).